Το μήλο πήγε να ξεκάνει τον Αδάμ............και το ροδάκινο τον Μπλάνκο! Άραγε υπήρξε "Εύα" ή έδρασε μόνος του ο μικρός?
Μάλλον μόνος του την πάτησε μικρός μας "Αδάμ"!
"Τι έγινε πάλι" θα αναρωτιέστε!
Η ζωή όλων εμάς που ασχολούμαστε με τα τετράποδα "τερατάκια" δεν είναι ποτέ βαρετή!
Πρωταγωνιστής του σημερινού θρίλερ.....ο Μπλάνκο! Χαϊδευτικό, "Δαίμων" ( ΟΧΙ από το Ευδαίμων!).
Δαίμων κανονικός, διότι η κτηνίατρός του προέβλεψε από την πρώτη κιόλας συνάντησή τους ότι ο μικρός θα εξελισσόταν σε έναν μικρό......Δαιμονάκο! Και είχε δίκιο??? Αμ, είχε! Αμ, είχε!!!
 
Ο μόλις 9 μηνών Μπλάνκο λοιπόν, παρουσιάσθηκε στο ιατρείο μας ως επείγον περιστατικό, με ένα ιστορικό πολλαπλών και τραγικών εμέτων! Εμέτων που ξεγέλασαν αρχικά τον υπερπροστατευτικό συνοδό του, αφού η εμφάνισή τους αρχικώς δεν ήταν καθημερινή με αποτέλεσμα να καθυστερήσει, ευτυχώς όχι πολύ, η αναζήτηση από τον ίδιο βοήθειας!
Το μήνυμα που στέλνει λοιπόν....ο Μπλάνκο σήμερα σε όλους σας, είναι πως "ο εμετός είναι σύμπτωμα ανησυχητικό και πρέπει να αναφέρεται σύντομα στον κτηνίατρο"!
 
Αφού μας ήρθε μέσα στη νύχτα λοιπόν ο Μπλάνκο ξεπνοημένος πια από τους εμετούς και αφού του χορηγήσαμε άμεσα ορούς και πολλά άλλα "θαυματουργά" ματζούνια...........αναλάβαμε δράση αστυνομικού ντέντεκτιβ!
Πλήρες ιστορικό σε βαθμό ανάκρισης ( μόνο λάμπα που δεν βάλαμε!) από τον ανήσυχο συνοδό και προστάτη του Μπλάνκο λήφθηκε άμεσα. Φωτογραφικά ντοκουμέντα από τους εμέτους και ηχητικά να πω ζητήθηκαν και παραδώθηκαν στην ανακριτική αρχή του κτηνιατρείου (εμένα δηλαδή).
Εξονυχιστική κλινική εξέταση του θύματος, ακτινογραφίες, υπέρηχοι, εξετάσεις αίματος..........όλα έγιναν!
Η διάγνωση που τέθηκε ήταν εξ'αρχής,αυτή: (να το πω κιαυτό μη μου ξεφύγει......από το τηλέφωνο!)
ΞΕΝΟ ΣΩΜΑ ΣΤΟΝ ΠΕΠΤΙΚΟ ΣΩΛΗΝΑ ΤΟΥ ΜΠΛΑΝΚΟ!
Και
μπράβο μας και τα συγχαρητήριά μας.
ΤΙ ΟΜΩΣ??????????
Οι ακτινογραφίες?.........υποψία
Ο υπέρηχος???..........υποψία
Η ψηλάφηση?.......υποψία
Ο Μπλάνκο?........ανυποψίαστος
Ο μπαμπάς του Μπλάνκο?.........ανυποψίαστος²
Για εμένα ήταν προφανές ότι αυτό που βασάνιζε τον μικρό ήταν μια απόφραξη στον πεπτικό σωλήνα του και συγκεκριμένα στο λεπτό έντερό του. Προφανές τόσο γιατί τα ευρήματά μου στις ακτινογραφίες και υπερήχους δήλωναν απόφραξη εντέρου αλλά και γιατί κράτησα τον Μπλάνκο στο ιατρείο για 24 ώρες και τον παρακολούθησα αφού τον τάϊσα! (Και τον ανέκρινα.....λέξη δεν του πήρα).
Το συμπέρασμα ήταν σίγουρο: ΑΠΟΦΡΑΞΗ.........εκείνη η "σιχαμένη" η λεπτομέρεια μου ξέφευγε!
Απόφραξη μπορεί να προκληθεί από πολλά αίτια, αλλά το νεαρό της ηλικίας του σε συνδυασμό με τον απείθαρχο χαρακτήρα του, παρέπεμπε σε κάποιο ξένο σώμα.
Κάτι είχε μασουλήσει και καταπιεί ήταν προφανές και ήθελα να το φωνάξω και παρά τις κεραυνοβόλες ματιές μου που κραύγαζαν ΕΝΟΧΟΣ-ΕΝΟΧΟΣ, αυτός μας κοιτούσε με μάτια παιχνιδιάρικα που φώναζαν ΑΘΩΟΣ-ΑΘΩΟΣ!
Εκεί άρχιζαν τα δύσκολα!
Άντε τώρα να ανταγωνιστώ εγώ τα "αθώα", παιχνιδιάρικα ματάκια του Μπλάνκο!
Άντε τώρα να πείσω τον μπαμπά του Μπλάνκο να με αφήσει να ανοίξω την κοιλίτσα του, όταν κι εγώ η ίδια δεν ήξερα τι στην ευχή του Θεού είχε φάει ο μικρός???? Εδώ σας θέλω!
Αυτό είναι πάντα το κρίσιμο σημείο όπου ο κτηνίατρος μεταμορφώνεται στο μυαλό του ιδιοκτήτη, σε "χασάπη" με την χατζάρα στο χέρι και ο έρημος ο ασθενής σε "αμνό" προς σφαγήν!!! 
Έτσι, κύλησαν 4 ακόμα βασανιστικές ημέρες και νύχτες με τον Μπλάνκο να μας κοροϊδεύει, μία να κάνει εμετό και μία να μην κάνει............
Με το δίκιο του να έχει φόβους και αμφιβολίες ο οποιοσδήποτε ακούει πως ο μικρός προστατευόμενός του πρέπει να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση ερευνητικής λαπαροτομής προκειμένου να τεθεί διάγνωση. Αυτή είναι μια αξεπέραστη δυσκολία της επιστήμης μας. Πολύ συχνά, η έλλειψη διαγνωστικών μέσων, όπως η αξονική ή μαγνητική τομογραφία , το ενδοσκόπιο, εμποδίζουν έναν κλινικό κτηνίατρο από το να φθάσει γρήγορα και έγκαιρα στην σωστή διάγνωση, ιδίως στο επίπεδο ενός μικρού , κτηνιατρείου. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως σε αυτά τα "μικρά" κτηνιατρεία χάνονται οι ασθενείς! Τουναντίον!!! 🙂
Όπως θα δείτε αν έχετε την όρεξη να διαβάσετε το κείμενο μέχρι τέλους, υπάρχουν φορές που ο "Δαίμων" έχει τέτοια κέφια και σκαρώνει τέτοιες "πλάκες" που ούτε οι αξονικές, ούτε οι μαγνητικές, ούτε οι ενδοσκοπήσεις καταφέρνουν να τον ξεπεράσουν!!!!!!!!!!!
Υπάρχουν ξένα σώματα που ΔΕΝ ξεχωρίζουν στις ακτινογραφίες, όσο ζωφερή κι αν είναι η φαντασία του κτηνιάτρου! Υπάρχουν ξένα σώματα που ούτε οι αξονικές και οι μαγνητικές δεν μπορούν να σου τα ταυτοποιήσουν! Υπάρχουν ξένα σώματα που η εντόπισή τους δεν είναι εφικτή ούτε από ενδοσκόπιο..........
Και αυτό ακριβώς προσπαθούσα να εξηγήσω στον καημένο τον συνοδό του Μπλάνκο που τα είχε κυριολεκτικά χαμένα με όλα αυτά που άκουγε.
Όταν όμως κανείς εμπιστεύεται τον γιατρό του, όχι μόνο σαν επιστήμονα αλλά πρωτίστως σαν άνθρωπο που μόνο καλή πρόθεση έχει, τότε τον αφήνει να κάνει αυτό που ξέρει!
ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΗΛΑΔΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ ΤΟΥ! και τότε, ακόμα κι αν αποτύχει, θα ξέρει πως προσπάθησε για το καλύτερο με όλη του την ψυχή αλλά δεν τα κατάφερε. Αυτό σημαίνει "ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ" τον γιατρό μου!
Όχι ότι είναι ο σούπερ, ο πολυσπουδαγμένος και πολυταξιδεμένος, το πρώτο μυαλό το πιο ακριβοπληρωμένο, ο καλύτερος γιατρός της "πιάτσας" , αλλά ο καλύτερος ΑΝΘΡΩΠΟΣ στα χέρια του οποίου αφήνομαι......φιλοσοφικό το ζήτημα ετούτο και πάλι ξεφεύγουμε από το θέμα μας που είναι ...........ο Μπλάνκο!
Τι λέγαμε??? Α, ναι!
Και ο μπαμπάς του Μπλάνκο λοιπόν, μας εμπιστεύθηκε.
Το καλά κρυμμένο και καταχωνιασμένο μυστικό του "ΑΘΩΟΥ-ΕΝΟΧΟΥ" μας, αποκαλύφθηκε με έναν δυστυχώς ΟΧΙ αναίμακτο τρόπο!
Χρειάστηκε μια μικρή τομή στην κοιλιά του και μια ακόμα στο εντεράκι του για να αποκαλύψουμε αυτό που μας βασάνιζε επί 4 ημέρες.
ΦΡΟΥΤΟΦΑΓΟ ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΜΑΣ! Της υγιεινής χορτοφαγικής διατροφής! Μα πως δεν το σκεφθήκαμε εξ αρχής???
Όχι σαβουροφάγος λαίμαργος απερίσκεπτος κουτάβης.........μην ακούσω τίποτα τέτοια!!!!
Της φρουτοφαγικής σχολής απόφοιτος λέμε, με άριστα!
Και θα μου πείτε, καλά μωρέ γιατρέ δεν το έβλεπες στην ακτινογραφία το ΚΟΥΚΟΥΤΣΙ???? ΟΧΙ!
Όταν πια αφαιρέθηκε από το έντερο και το ακτινογραφήσαμε μόνο του έξω από την κοιλιά του ζώου, τότε ναι, βλέπαμε το κουκούτσι στην οθόνη μας! Όταν όμως πετάξεις ένα τέτοιο κουκούτσι μέσα σε μια κοιλιά................αντίο!
Τότε δεν σε ξελασπώνει ούτε το Digital το ακτινολογικό, ούτε το αξονικό, ούτε το μαγνητικό.........παρακαλάς να σε λυπηθεί ο Θεός μόνο!
Έτσι , έληξε το θρίλερ του Μπλάνκο. Μας έμεινε όμως η απορία αναπάντητη:
Τι του ήρθε τώρα να φάει το κουκούτσι Θεούλη μου???
Μήπως φταίω εγώ σκέφτομαι, γιατί στην τελευταία επίσκεψη εμβολιασμού πριν λίγους μήνες, του είπα......."ΚΟΥΚΟΥΤΣΙ μυαλό δεν έχεις μέσα στο κεφάλι σου"??? Δεν ξέρω.....έχω τύψεις!
Πάντως πριν φύγει απο το ιατρείο με το "μπαλωμένο" του εντεράκι να λειτουργεί πια κανονικά, μου υποσχέθηκε πως από εδώ και πέρα θα..........φτύνει τα κουκούτσια! 🙂
Για όσους από εσάς έχετε κέφι για διάβασμα, σας παραθέτω ένα ιατρικό άρθρο από ένα σπάνιο αλλά πανομοιότυπο περιστατικό σε ένα ΠΑΙΔΑΚΙ 15 ετών στην Ιαπωνία! Ένα περιστατικό που εντυπωσίασε τους ιατρούς που το διαχειρίστηκαν και το παρουσιάζουν στην ιατρική κοινότητα ως σπάνιο και ιδαίτερα ενδιαφέρον. (καλά! δεν έχουν δει τα δικά μας τα περιστατικά.....γι'αυτό εντυπωσιάστηκαν οι άνθρωποι! χαχαχα)
Ενδιαφέρον και εντυπωσιακό να βλέπει κανείς πόσο κοντά είναι οι επιστήμες της ιατρικής και της κτηνιατρικής!
Το συγκεκριμένο περιστατικό έχει μια ιδιαιτερότητα! Το 15χρονο παιδάκι δυστυχώς έπασχε από ΑΥΤΙΣΜΟ και έτσι η λεκτική επικοινωνία με τους ιατρούς ήταν αδύνατη. (Για όσους αναρωτηθούν γιατί δεν μιλούσε το παιδάκι να εξηγήσει μόνο του τι του συνέβαινε!). Αυτή η απουσία λεκτικής επικοινωνίας με τον ασθενή είναι που κάνει την ζωή των κτηνιάτρων τόσο δύσκολη! Μα τόσο δύσκολη!
Το εντυπωσιακό εδώ, είναι πως οι γιατροί που διαχειρίστηκαν το περιστατικό δεν μπορούσαν να καταλάβουν ακόμα και στην ΑΞΟΝΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ τι ήταν αυτό το ξένο σώμα μέσα στο έντερο και χρειάστηκε να κάνουν και αυτοί τους "ανακριτές" στους γονείς του άτυχου παιδιού!......Μμμμμμ, αισθάνομαι λίγο καλύτερα τώρα που δεν κατάφερα να μαντέψω τι είχε καταπιεί το διαβολάκι μας!
Και το παιδάκι στην Ιαπωνία λοιπόν έζησε και είναι καλά και ο Μπλάνκο μας επίσης........από τον οποίο αναμένουμε να μας παραδώσει γραπτώς την τιμωρία του..........100 φορές την φράση........"ΟΤΑΝ ΘΑ ΤΡΩΩ ΦΡΟΥΤΑ, ΘΑ ΦΤΥΝΩ ΤΑ ΚΟΥΚΟΥΤΣΙΑ ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ ΣΟΥ ΤΟ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΜΕ ΕΣΩΣΕΣ"........όταν θα μου την φέρει την τιμωρία γραμμένη θα σας την δείξω! αμέ!

 
15 Αυγούστου! Η ημέρα της Παναγιάς μας μεγάλη η χάρη της. Κάποιοι στις εκκλησίες, άλλοι στις παραλίες, άλλοι στα γιορτινά τραπέζια και κάποιοι άλλοι...............στα κάγκελα!!!!!! Κυριολεκτικά! Και κάποιοι άλλοι στα "κάγκελα".......μεταφορικά!
Οι ΜΕΝ, γιατί αποφάσισαν να κάνουν καντάδα στο κορίτσι τους.........
Οι ΔΕ, γιατί πρέπει να βγάλουν "το φίδι από την τρύπα". Να μπαλώσουν τη ζημιά και να μην αφήσουν και σημάδι, γιατί εκεί τους έταξε η μοίρα!
Οι άλλοι ΔΕ, να πληρώσουν τα σπασμένα............
Γρίφος το σημερινό επεισόδιο εεεε????
Όχι καθόλου. Εξηγούμαι:
Ο "ΜΕΝ", είναι ο γλυκύτατος κύριος της φωτογραφίας, ονόματι Μπρούνο!
Η μία "ΔΕ" είμαι εγώ, που τέτοια Άγια μέρα έπρεπε να δω και να διορθώσω τα ακατονόμαστα..........
Ο άλλος "ΔΕ", ο καημένος ο μπαμπάς του Μπρούνο που όχι μόνο έπρεπε να αντικρύσει το φρικιαστικό θέαμα,αλλά και να έχει την ψυχραιμία να διοριστεί βοηθός κτηνιάτρου σε μια νυχτιά και να φέρει εις πέρας με περισσή τόλμη, το ακατόρθωτο!
Ο Μπρούνο μας λοιπόν, το προηγούμενο βράδυ, παραμονή της Παναγίας, αποφάσισε να περάσει πάνω από το φράχτη της αυλής του..........δεν μας εξήγησε ποτέ τον ακριβή λόγο του παράτολμου εγχειρήματος, οπότε και μας αφήνει περιθώριο να πιθανολογήσουμε ..........διάφορα.........
Κάπου δεν υπολόγισε το ύψος? Κάπου δεν είχε προσέξει πως το κάγκελο είχε σκουριάσει? Κάπου υπερεκτίμησε τις δυνατότητές του? Τέλος πάντων...........Μην τα πολυλογούμε........Τα πήρε όλα "παραμάζομα"! Και φράχτη, και κάγκελο ........και κάτι αγριάδες και κάτι άγανα μαζί. Μια κότα του διπλανού γλύτωσε στο τσακ.
Κύριος έφυγε όμως και Κύριος γύρισε.
Λίγο πιο βαρύς μόνο, μιας και το καρφί του σιδερένιου φράχτη είχε καρφωθεί............εκεί!
Εκεί....., εκεί που η σκέψη και μόνο σε κάνει να ανατριχιάσεις!
Στην πρώτη ματιά η αλήθεια είναι πως ήθελα να πω στον μπαμπά του Μπρούνο ( εκτός από το "ανάθεμα την ώρα που απάντησα το τηλέφωνό μου")..........."χίλια συγγνώμη , ξέχασα να σας πω πως μόλις διαγνώσθηκα με Κωρονοϊό", να αρχίσω να βήχω, να φτύνω και να φύγω από το παράθυρο..........βασικά να "πετάξω" από το παράθυρο!
Η ψυχραιμία του Μπρούνο όμως, που με κοιτούσε με μάτια ορθάνοιχτα παιχνιδιάρικα και μου κουνούσε και ουρά.......κάπου με "προκάλεσε". Έτσι και αποφάσισα να τα βάλω τα χεράκια μου.....στη φωτιά για μια ακόμα φορά, έχοντας πάντα την Παναγιά δίπλα μου!
Αφού έγινε όλη η προετοιμασία με υπέρηχο, ακτινογραφία, ορούς και όλα τα σχετικά., κοιμίσαμε τον Μπρούνο με βοηθό? τον ίδιο τον μπαμπά του! ( το συνηθίζουμε τώρα τελευταία με τους συγγενείς των ασθενών μας ΧΑΧΑ).
Παρότι, ούτε κλινικά ούτε υπερηχοτομογραφικά είχα εντοπίσει κάποια αιμορραγία ( που ήταν το ελάχιστο αναμενόμενο), ο μεγαλύτερος φόβος μου ήταν η πιθανότητα το σιδερένιο αντικείμενο να είχε καρφωθεί σε κάποιο από τα μεγάλα αγγεία των όρχεων και να λειτουργούσε υπό την έννοια του επιπωματισμού ( να ταμπονάριζε δηλαδή το αγγείο και να μην άφηνε το αίμα να κυλήσει έξω από το σώμα του ζώου). Πολύ απλά, να είχε φράξει το αγγείο και γι'αυτό δεν έβλεπα το ζώο να αιμορραγεί.
Αν λοιπόν εγώ αφαιρούσα το καρφί βίαια, τότε θα είχα να αντιμετωπίσω μια ενδεχομένως θανατηφόρο αιμορραγία.
Είχαμε προετοιμαστεί για όλα τα πιθανά σενάρια..............Ακόμα και την λυποθυμία του καημένου του μπαμπά του Μπρούνο, ο οποίος αξίζει πολλά
συγχαρητήρια
 
. Το μόνο που μου ζητούσε ήταν να σώσω τον Μπρούνο!
Και τα καταφέραμε. Η τύχη του ΒΟΥΝΟ!
Το καρφί είχε περάσει ανάμεσα και πάνω από τους δύο όρχεις και είχε καρφωθεί μέσα στο όσχεο ( για να μιλήσουμε και λίγο επιστημονικά! μην μας λένε και δευτεράντζες!)
Και το καρφί το βγάλαμε, και αίμα δεν χάσαμε.........μόνο! Συγγνώμη Μπρούνο αλλά τους "όρχεις" τους χάσαμε! Δεν γινόταν αλλιώς!
Ξέρω ότι δεν μου κρατάς κακία, το είδα στο βλέμμα σου σήμερα το πρωί που ήρθες χαρούμενος να μου πεις ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Το νου σας λοιπόν παιδιά.....γιατί είναι και εκείνη η Παροιμία που λέει ο λαός...........να δεις πως την λέει μωρέ, πως την λέει............"όποιος μμμμ, πηδάει......μμμμ ( άστο γιατί θα λογοκριθούμε!!!), όποιος τέλος πάντων περνάει πάνω από πολλούς φράχτες....με αιχμηρά καρφιά..........????? Καταλάβατε εσείς τώρα! Οι παλαιοί τουλάχιστον! Όποιος δεν κάθεται φρόνιμα βρε παιδί μου,.........παίζει και να πονέσει! Ντάξει??
Το νου σας αγόρια! Το νου σας! Γιατί έχει και άλλη παροιμία που λέει..........."όποιος νύχτα περπατεί???Λάσπες και .......πατεί!"
Το νου σας!!!

Written by Vasiliki A. Ntavlourou, BVM, GPCert(ExAP), MRCVS.

Our little and adorable Siva scared but also impressed us all with her.............achievement!!!

Her adventure began a few months ago, when she suddenly started suffering from frequent and severe vomiting episodes.

Her owners were very worried and soon asked for veterinary advice.

Siva's vomiting episodes were initially explained as some kind of dietary intolerance/disturbance. Truth was, that up to that day, Siva's diet was not constant. She was quite often offerred different varieties of dog food, as well as home made food! (delicious Greek food!!!).

Therefore, having assumed that Siva's clinical condition was caused by a chronic gastritis, her owners were given the advice of following a very strict diet, feeding her only prescription diets for gastrointestinal problems.

Truth was also, that our little friend showed a satisfying improvement when she was fed that special diet. An improvement though, that did not last long!

The vomiting episodes recurred and Siva continued losing lots and lots of weight!

So,one morning, Siva came to us looking for...............a solution to her problem!

Her clinical condition when we first met her, was truly bad! And as the days were going by, her physical condition turned really scary! The poor dog looked emaciated and she would give the impression of an organism that suffered from severe ANOREXIA!

 

The truly confusing thing though, was that Siva's appetite had it's ups and downs. There were days that she would refuse food and days that she would eat all her food and look for more. She wouldn't vomit for 2-3 days , but then she would bring back all the food she had eaten in the last 2-3 days.

After a very thorough examination of Siva's dietary history, we confirmed that her owners had made every possible effort to follow an extremely strict diet but despite their efforts the dog was still vomiting!

First, we recommended full blood tests. We checked the dog's kidney and liver funtion and we performed full hematological blood tests.

Unfortunately, none of these tests gave us an answer as to what could possibly be causing her vomiting.

But there was no time for further delays! Her already emaciated body was still losing weight and it wouldn't be long before she......died!

Therefore, we explained to Siva's owners that we had to rehydrate her via intravenous fluids, as she was losing lots of body fluids through the vomiting and then take xrays of her abdomen and oesophagus, as soon as possilbe.

And so we did! After rehydrating her, we administered a mild sedative which allowed us to take the necessary xray views, but also PALPATE Siva's abdomen! Something that was not possible while Siva was awake, as despite her serious illness, she had not lost her...............sense of "humor"!

Siva's adbominal palpation revealed some really scary findings!!!!

A large and extremely hard mass was palpable from the stomach, all the way through her intestines........but still, no idea what that could possibly be. The possibility of a foreign body ingestion had been ruled out by the owenrs despite our very detailed and persistent questionnaire while taking the dog's history.

The xrays we performed where not helpful either! A very confusing "mass" that looked like digested food was obvious in her stomach and first parts of her guts. But again......no idea!

 

At that point, we had to have that difficult and unpleasant for any caring pet owner discussion......We had to mention the possibilty Siva's problem being caused by a tumor inside her abdomen, in which case the prognosis would be poor!

We have to admit that Siva's case was a tricky one! The palpation of that abdomen would have troubled even the most experienced clinician!

Having no other option, we suggested as a last but absolutely necessary procedure, an exploratory laparotomy. An opening of Siva's belly , in order to look inside and try to find out the source of her problem. Our hope was that we would be able to help her.......eitherway! If we found out the problem and we could, we would fix it. If not....then we would have to put an END to her suffering!

 

Siva's owners believed in us and our honest efforts to help their dog and so they gave us their permission to perform an exploratory laparotomy!

 

Siva's abdomen though........left us all speechless!!! After a very brave cut on her stomach and another two brave cuts on her intestines, we managed to remove "something" that would trouble us for days until we finally found out what it was!

 

It looked like something woollen........a scarf maybe? or some other piece of cloth. But again, nothing was missing from the owners wardrobe or the washing line of the neighbours living above Siva's flat!!!!!

Finally, the answer came a few days later!

Our little friend had chewed up to "death" one piece of a  cut in halfs carpet that her owners had left and forgotten all about in their storage room!!!

 

The other "half" of the carpet that survived Siva's attack, was brought to us by her owners and only then we believed  that .............it was a chewed up carpet what we removed from the dogs' stomach and intestine.

............And of course Siva gave us a big smile and a memorable photo sitting on her favorite........carpet!

 

A month after her serious operation, Siva is doing very well. She eats and drinks and does not "leave" her meals on her owners' .........floor any more!!!!

 She has recovered almost all the lost weight and she is very close to looking like a healthy dog again!

 Siva's owners are very happy and we are so relieved that she is going to continue troubling them with her mischiefs, but also giving them lots and lots of hapiness in the years to come.

 

Siva's case is once again a good reminder of two very important points:

1. Our beloved pets are capable of achieving the............impossible!

2. Linear foreign bodies are not obvious on xrays and for this reason an exploratory laparotomy, although scary, is quite often the procedure of choice and in some cases the only way to save............... a "naughty" dog's life!

Our little and cute Siva is sending her love and kisses to all of us and we truly hope that this was a lesson to be learned for her!

 

She is sending a message to all her little four legged friends:

"KEEP UP THE GOOD CHEWING UP AND DESTROYING YOUR OWNERS THINGS JOB GUYS,
BUT DO NOT HIDE THE PIECES IN YOUR STOMACH, BECAUSE THERE IS ALWAYS .................A VET OUT THERE!!!"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Από τις Κτηνιάτρους Μποζίκα Μαρία και Νταβλούρου Βασιλική.

 Μην σας ξεγελάει το όνομα, δεν είναι ούτε φάντασμα, ούτε κάποιο άλλο τρομακτικό πλάσμα.

Αναφερόμαστε στο καινούριο μέλος της οικογένειας του ιατρείου μας! Την μικρή μας ΜΑΥΡΗ γάτα! Κάποιοι από εσάς την έχετε ήδη γνωρίσει αφού κυκλοφορεί ελέυθερη, ωραία και ατρόμητη μέσα στο χώρο του ιατρείου μας και............δύσκολα περνάει απαρατήρητη.

Η Spooky λοιπόν ήρθε για πρώτη φορά στο ιατρείο πριν από περίπου 6 μήνες. Ήταν ένα μικρό, τρομαγμένο και απίστευτα ταλαιπωρημένο γατάκι μόλις 3 μηνών! Την μικρή έφεραν στο ιατρείο μας κάποιοι συμπολίτες που την βρήκαν κυριολεκτικά ετοιμαθάνατη σε ένα κάδο σκουπιδιών του Δήμου.

Η πρώτη εικόνα ήταν όχι μόνον απογοητευτική, αλλά πραγματικά αποκρουστική!

Το γατάκι μάλλον είχε δεχθεί επίθεση στο κεφάλι του από σκύλο, με αποτέλεσμα να λείπει όλο το δέρμα και οι μύες της δεξιάς πλευράς του προσώπου του. Το ματάκι του ως εκ θαύματος είχε σωθεί, όμως έλειπαν ακόμα και τα βλέφαρά του.

Η πρώτη σκέψη των ανθρώπων που την έφεραν σε εμάς, ήταν να γίνει ευθανασία στο ζώο, αφού οι ελπίδες για την διάσωσή του ήταν ελάχιστες. Ακόμα και η γνάθος της από τη δεξιά πλευρά ήταν εκτεθειμένη έως το κόκκαλο. Έτσι, την άφησαν σε εμάς σίγουροι πως θα προχωρούσαμε σε ευθανασία!

Εμείς όμως, κατευθυνόμενοι πάντα από την σοφή μέντορά μας Δόκτωρα Φόρεστ Τζούνιορ, αποφασίσαμε να δώσουμε μια ευκαιρία στη μικρή μας φίλη.

Αφού διαπιστώσαμε ότι παρά τον σοβαρότατο τραυματισμό της η μικρή μπορούσε να φάει, να πιεί και γενικά να λειτουργεί σαν ένα φυσιολογικότατο ζώο, αποφασίσασμε να ξεκινήσουμε τις προσπάθειες ανάπλασης του δέρματός της! Μια προσπάθεια που εκτός από εμάς, την πίστεψαν και υποστήριξαν οι καλοί και πιστοί μας φίλοι από .......την άλλη πλευρά του πλανήτη!

 

Οφείλουμε ένα τεράστιο ευχαριστώ στην καλή μας φίλη και υπέροχη νοσηλεύτρια από την κλινική ζώων του Goddard  Veterinary Group στο Λονδίνο, κυρία Dianne Searle, για τη δωρεά των ειδικών και ακριβών! υλικών ανάπλασης δέρματος (Intrasite Gel), που χρησιμοποιήσαμε για να βοηθήσουμε τη μικρή μας φίλη!

Όμως η διαδικασία ανάπλασης του δέρματος της γατούλας μας δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Χρειάστηκαν αμέτρητες μικρές επεμβάσεις νεαροποίησης (ξυσίματος) του τραύματός της, ραφών και εφαρμογής ειδικών υλικών (Intrasite gel, Manuka honey), για πολλές εβδομάδες.

Χρειάστηκε να την κοιμίσουμε πάρα πολλές φορές, σχεδόν μέρα παρά μέρα, προκειμένου να καθαρίσουμε και να περιποιηθούμε τις πληγές της, μιας και η Spooky είχε από τότε αυτόν τον πεισματάρικο και ατίθασο χαρακτήρα και προφανώς δεν μας άφηνε να την πειράζουμε στο πρόσωπο.

Σταδιακά, το πρόσωπο της Spooky, άρχισε να καλύπτεται ολοένα και περισσότερο με νέο δέρμα κι εμείς χαιρόμασταταν που τα γιατροσόφια της Δόκτωρος Φόρεστ είχαν εκπληκτικά αποτελέσματα!

Λίγους μήνες μετά, η Spooky δεν θύμιζε τίποτα από το μικρό τρομαγμένο και "άσχημο" πλασματάκι που μας άφησαν στο ιατρείο! Ούτε εμείς οι ίδιοι δεν πιστεύαμε τη μεταμόρφωση. Το μικρό "τερατάκι" έγινε μια πολύ όμορφη γάτα!

Ακόμα και οι άνθρωποι που μας την άφησαν, όταν μερικούς μήνες μετά ήρθαν ξανά στο ιατρείο, δεν πίστευαν πως η μικρή .......ζεί και βασιλεύει!!!

Θεωρήσαμε λοιπόν ότι ήταν πλέον καιρός να αρχίσουμε να αναζητούμε ένα καλό σπίτι για να στεγάσει τη μικρή Spooky!

Όμως, με το πέρασμα του χρόνου δενόμασταν ολοένα και περισσότερο μαζί της και η απόφαση να την δώσουμε για υιοθεσία γινόταν όλο και πιο δύσκολη. Θα πρέπει να πούμε ότι αρκετοί φίλοι του ιατρείου μας που την είδαν και άκουσαν την ιστορία της συγκινήθηκαν και προσφέρθηκαν να την υιοθετήσουν, όμως όλο και κάποια δικαιολογία βρήσκαμε........θέλει ακόμα δουλειά για να κλείσει η πληγή της, πρέπει να την αποπαρασιτώσουμε και εμβολιάσουμε, πρέπει να την κοινωνικοποιήσουμε εφόσον το ζώο έχει περάσει πολλές εβδομάδες μέσα στο κλουβί νοσηλείας, κτλ, κτλ.

Η αλήθεια όμως είναι άλλη!!!!!!!!!!!!!

Η αλήθεια είναι πως πάντα μας έλειπε μια ΜΑΥΡΗ γάτα από το ιατρείο μας, αλλά μιας και δεν υπήρχε κάποια θέση εργασίας διαθέσιμη.......αποφασίσαμε να την κρατήσουμε για ..............ΓΟΥΡΙ!

Το..........Spooky μας λοιπόν κυκλοφορεί ελεύθερο στο ιατρείο, επιβλέπει, κάνει παρέα στα νοσηλευόμενά μας, ε.......και καμιά φορά τους κλέβει λίγο φαγητό...........αλλά τι να κάνουμε!!!!

Λίγο ακόμα μας έχει μείνει για να κλείσουμε εντελώς την πληγή της και να την αφήσουμε πίσω σαν μια ..........κακή ανάμνηση! Η ίδια έχει ξεπεράσει το φόβο της για τους σκύλους και φαίνεται πως τίποτα πια δεν μπορεί να την τρομάξει!

Καλωσορίζουμε λοιπόν και την Spooky στην οικογένειά μας και ...................ο Θεός βοηθός!!!!!!

 

 

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ "ΠΙΝΚ" ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΚΙ ΕΤΣΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΜΕ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙ ΚΑΙ ……..ΑΥΤΟΣ/ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ………ΑΣ ΠΟΥΜΕ «ΑΦΗΣΕ» ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ ΤΟΥ ΙΑΤΡΕΙΟΥ ΜΑΣ ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ!!!

ΟΧΙ, ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ ΣΤΟΝ ΓΑΤΟΥΛΗ , ΠΑΡΟΤΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΤΡΑΓΙΚΗ! ΤΟΝ ΝΟΣΗΛΕΥΣΑΜΕ ΣΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ, ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΑΜΕ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΠΟΛΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ  ΠΟΔΙΟΥ TOY ΚΑΙ ………ΤΟΥ ΒΡΗΚΑΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΥΙΟΘΕΤΗΣΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΔΩΣΕ ΑΓΑΠΗ, ΣΤΟΡΓΗ ΚΑΙ ΥΠΕΡΟΧΗ ΠΑΡΕΑ! (ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΓΑΤΟΥΛΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ).

ΥΠΕΡΟΧΑ ΛΟΙΠΟΝ ΤΑ ΝΕΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΜΑΣ ΦΙΛΟΥ ΠΟΥ Η "ΜΟΙΡΑ" ΤΟΝ ΕΦΕΡΕ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΜΑΣ, ΟΜΩΣ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΞΗΣ:

ΕΚΤΙΜΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΚΑΠΟΙΟΥ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΕΝΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΟ ΖΩΟ …….ΠΟΥ  ΑΛΛΟΥ? ΣΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ!

ΔΕΝ ΕΚΤΙΜΟΥΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΟΜΩΣ ΤΟ ΝΑ «ΠΕΤΙΟΥΝΤΑΙ» ΖΩΑ ΣΤΟΝ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΙΑΤΡΕΙΟΥ ΜΑΣ, ΙΔΙΩΣ  ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΜΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΙΑΤΡΕΙΟΥ!

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΑΥΤΟΣ, ΘΑ ΕΙΧΕ ΒΓΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ ΤΗΣ ΒΕΡΑΝΤΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΝ ΕΙΧΕ ΞΑΝΑΠΑΤΗΣΕΙ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΑΝ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΙΧΑ ΔΕΙ ΒΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΜΟΥ!

ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΑΜΕ ΠΟΤΕ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΜΕΡΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΟΥ  ΙΑΤΡΕΙΟΥ ΜΑΣ, ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΤΕΤΟΙΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ ΣΤΟΝ ΤΕΝΕΚΕ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ! ΑΠΛΑ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΘΕΡΜΑ ΝΑ ΜΑΣ ΕΙΔΟΠΟΙΕΙΤΕ ΟΤΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΕΤΕ ΕΝΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΟ ΖΩΟ ΣΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΜΑΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!

ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΘΕΡΜΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΙΝΚ!

 

 

 

FaLang translation system by Faboba