ΕΡΛΙΧΙΩΣΗ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ - ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ!

Η Ερλιχίωση του σκύλου είναι δυστυχώς και αυτή (όπως και η Λεϊσμανίωση-Kαλα αζάρ) μια πολύ διαδεδομένη ασθένεια, που μπορεί να οδηγήσει ένα ζώο στο θάνατο, όταν η διάγνωσή της δεν γίνει έγκαιρα.

Η προσωπική μου άποψη είναι πως η ασθένεια αυτή ενώ στην αντιμετώπισή της είναι πολύ πιο απλή από την Λεϊσμανίωση και η πλήρης ίαση του ζώου πολύ πιο εφικτή,  μπορεί να αποδειχθεί πολύ πιο επικίνδυνη κυρίως εξαιτίας της ελλειπούς ενημέρωσης των ιδιοκτητών σκύλων. Αλλά και την ίδια την ασθένεια, προσωπικά θα την χαρακτήριζα πιο "σιωπηλή" και "ύπουλη" σε σχέση με την Λεϊσμανίωση.

Από την κτηνίατρο Βασιλική Α. Νταβλούρου

Προς το παρόν, τα γνωστότερα και αποτελεσματικότερα θεραπευτικά σχήματα κατά της Λεϊσμανίωσης του σκύλου είναι τα εξής:

1.Συνδυασμός Glucantime με Zylapour.

2. Συνδυασμός Milteforan με Zylapour.

Η έναρξη της αγωγής με οποιοδήποτε από τα δύο σχήματα πρέπει να γίνεται με τις υποδείξεις Κτηνιάτρου ο οποίος να έχει εξετάσει το ζώο και να έχει πραγματοποιήσει όλους τους απαραίτητους αιματολογικούς και βιοχημικούς ελέγχους. Η ακριβής ζύγιση του ζώου τόσο πριν όσο και κατά την διάρκεια οποιασδήποτε αγωγής είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ. Ο συχνός επανέλεγχος του ζώου μέσω αιματολογικών και βιοχημικών (εξέταση νεφρών) εξετάσεων πρέπει να γίνεται καθόλη την διάρκεια της αγωγής αλλά και για αρκετό καιρό μετά.

Μην βιάζεστε να βγάλετε συμπεράσματα ως προς το αποτέλεσμα της αγωγής πριν την λήξη της. Η εναλλαγή από το ένα θεραπευτικό σχήμα στο άλλο είναι αποδεκτή αλλά πρέπει να γίνεται με την υπόδειξη και επίβλεψη κτηνιάτρου.

Glucantime με Zylapour: χορήγηση ενέσεων (ΟΧΙ σε ζώα με νεφρική ανεπάρκεια) και χαπιών για 20-30 ημέρες. Μετά γίνεται συνέχιση της αγωγής με Ζyllapour για 12 μήνες.

Milteforan με Zylapour: χορήγηση Milteforan για 28 ημέρες και ταυτόχρονα Ζylapour. Μετά, γίνεται συνέχιση της αγωγής μόνο με Ζylapour για τουλάχιστον 6 μήνες.

Για τις ακριβείς δοσολογίες και συχνότητα χορήγησης των φαρμάκων αυτών συμβουλευθείτε τον κτηνίατρό σας!

Ο λόγος για τον οποίο συνιστάται η ταυτόχρονη χρήση των δύο φαρμάκων (Glucantime ή Milteforan με Zylapour) είναι ο συνεργισμός στη δράση, χάρη στον διαφορετικό τρόπο δράσης τους, η συνέχιση της δράσης κατά του παρασίτου με την πάροδο του χρόνου από το Zylapour, καθώς και η διατήρηση για περισσότερο χρόνο των κλινικών αποτελεσμάτων που επιτεύχθηκαν. Επίσης θεωρείται πιθανή και η μείωση της έξαρσης με τη μορφή αντίστασης από το παράσιτο.

Συχνές ερωτήσεις που υποβάλλουν οι ιδιοκτήτες στον κτηνίατρο  είναι:

-Μπορώ να χορηγήσω το Milteforan για περισσότερο από 28 ημέρες?

Η εταιρεία παρασκευής του φαρμάκου προτείνει τις 28 ημέρες ως το ελάχιστο χρονικό διάστημα. Το φάρμακο δηλαδή πρέπει να χορηγείται για 'τουλάχιστον' 28 ημέρες. Τώρα αν η συσκευασία που αγοράσατε σας επιτρέπει (σύμφωνα με το βάρος του ζώου ) τη χορήγηση για 30-35 ημέρες, τότε ασφαλώς και μπορείτε να το χορηγήσετε. Είναι σημαντικό να γνωρίζετε πως η δραστική ουσία του φαρμάκου αυτού παραμένει στον οργανισμό του ζώου για ακόμα 4 εβδομάδες μετά το τέλος της αγωγής. Δηλαδή το φάρμακο εξακολουθεί να δρα για 4 ακόμα εβδομάδες μετά τη διακοπή χορήγησης.

-Μπορώ να δώσω το Milteforan χωρίς το Zylapour?

Ναι. Επιτρέπεται η χρήση του ενός φαρμάκου χωρίς το άλλο, όμως το αποδεδειγμένα καλύτερο αποτέλεσμα επιτυγχάνεται με την ταυτόχρονη χρήση και των δύο. Επιπλέον, με την ταυτόχρονη χρήση και των δύο, μειώνονται οι πιθανότητες να επιλεχθούν με την πάροδο του χρόνου ανθεκτικές λεϊσμάνιες στο Milteforan.

-Αν έχω ξεκινήσει το πρώτο θεραπευτικό σχήμα αλλά δεν βλέπω βελτίωση του ζώου μου, μπορώ να διακόψω και να συνεχίσω με το δεύτερο?

Η εναλλαγή θεραπευτικών σχημάτων σε ζώα που δεν ανταποκρίνονται ή υποτροπιάζουν είναι αποδεκτή και αναγκαία αλλά αυτό θα το κρίνει ο κτηνίατρός σας. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να βγάζετε βιαστικά συμπεράσματα πριν την ολοκλήρωση της αγωγής εκτός αν η επιδείνωση του ζώου είναι ραγδαία. Και πάλι όμως, οι περιπτώσεις επιδείνωσης αφορούν συνήθως σε ζώα στα οποία έχει επηρεασθεί η νεφρική λειτουργία. Επομένως η επιδείνωση είναι πιθανότερο να οφείλεται στην κακή λειτουργία των νεφρών και όχι σε αποτυχία της αγωγής. Στα ζώα αυτά θα πρέπει να γίνεται υποστηρικτική αγωγή για τους νεφρούς ΠΡΙΝ, ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΓΙΑ ΛΕΪΣΜΑΝΙΩΣΗ.

Για τις πιθανές παρενέργεις όλων των φαρμάκων και την αντιμετώπισή τους θα πρέπει να συμβουλευθείτε τον κτηνίατρό σας.

 Καλό θα ήταν να αποφεύγετε τη χορήγηση άλλων φαρμάκων στο ζώο σας κατά τη διάρκεια της θεραπείας κατά της Λεϊσμανίωσης. Σε περίπτωση που αυτό είναι αδύνατο (το ζώο πάσχει από κάποια άλλη νόσο για την οποία πρέπει να χορηγούνται ειδικά φάρμακα), θα πρέπει να συζητήσετε με τον κτηνίατρό σας τους πιθανούς κινδύνους από την ταυτόχρονη χορήγηση των φαρμάκων.

Τα δύο φάρμακα (glucantime, milteforan) μπορούν και σε ορισμένες περιπτώσεις πρέπει να χορηγούνται εναλλάξ σε ζώα που υποτροπιάζουν με την πάροδο του χρόνου. Αυτό επιτρέπει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και στα δύο φάρμακα, καθώς και μείωση του κινδύνου έξαρσης των αντιστάσεων από το παράσιτο και στα δύο φάρμακα. Μην χρησιμοποιείτε αυτά τα δύο φάρμακα ταυτόχρονα!

Πολλοί ιδιοκτήτες ρωτούν για πόσο καιρό θα πρέπει να χορηγούν το Zylapour στα ζώα τους. Προς το παρόν προτείνεται για 6-12 μήνες. Η απόφαση διακοπής του πρέπει να βασίζεται στην επίτευξη καλής φυσικής αποκατάστασης και ουσιαστικής επανόδου των αλλοιώσεων των αναλύσεων (αιματολογικές, βιοχημικές εξετάσεις).

Επίσης έχει προταθεί η χορήγηση του Zylapour πρωί και βράδυ, προληπτικά από τον Άυγουστο έως το Νοέμβριο.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ Η ΑΓΩΓΗ ΠΩΣ ΞΕΡΩ ΑΝ ΤΟ ΖΩΟ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ?

Διαβάστε περισσότερα (αριστερό κλικ)

Από την κτηνίατρο Βασιλική Α. Νταβλούρου

Μερικά από τα συχνότερα ερωτήματα που υποβάλλουν στον κτηνίατρο οι ιδιοκτήτες που έκαναν ή κάνουν θεραπευτική αγωγή στο ζώο τους κατά της Λεϊσμανίωσης είναι τα εξής:

1. Πότε θα αρχίσει να γίνεται καλά ο σκύλος μου?

2. Πως θα καταλάβω ότι έγινε καλά ο σκύλος μου?

3. Πότε πρέπει να ξανακάνω το Τεστ?

4. Αφού έκανα τη θεραπεία και ο κτηνίατρος είπε πως ο σκύλος μου είναι καλά, τότε γιατί το Τεστ ξαναβγαίνει θετικό?

5. Αφού έκανα τη θεραπεία και το ζώο μου πήγε καλά γιατί ο τίτλος αντισωμάτων δεν πέφτει?

6. Αφού έκανα τη θεραπεία και το ζώο μου έγινε καλά και το Παστέρ έδειξε πως τα αντισώματα έπεσαν, τότε γιατί ο σκύλος μου ξαναρρώστησε?

7. Γιατί ο σκύλος μου δεν έγινε καλά ενώ ο σκύλος ενός γνωστού μου έγινε?

8. Κάθε πότε πρέπει να κάνω επανέλεγχο στο σκύλο μου?

9. Ο σκύλος ενός γνωστού μου έζησε για 7 χρόνια μετά τη θεραπεία. Ο δικός μου στα δύο χρόνια πέθανε. Γιατί?

Mε όλες αυτές τις ερωτήσεις ο ιδιοκτήτης ενός ζώου δηλώνει την αδυναμία του να καταλάβει (συνήθως επειδή δεν ενημερώθηκε σωστά), το πως δρουν τα φάρμακα κατά της Λεϊσμανίωσης.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Η θεραπεία έχει σκοπό την καταστροφή του παρασίτου μέσα στον οργανισμό του σκύλου. Κατά συνέπεια, την μείωση και εξαφάνιση των συμπτωμάτων και την επαναφορά του ζώου στη φυσιολογική του κατάσταση.

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΔΕΝ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΣΙΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ! Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΗ ΣΚΝΙΠΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΞΑΝΑΤΣΙΜΠΗΣΕΙ ΕΝΑ ΣΚΥΛΟ!

Ο μόνος που μπορεί να έχει ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ άποψη σχετικά με την πρόοδο ενός ζώου που υποβάλλεται σε θεραπεία, είναι ο κτηνίατρος που το παρακολουθεί. Αυτός δηλαδή που βλέπει το ζώο από την αρχή της θεραπείας μέχρι το τέλος της. Σίγουρα και ο ιδιοκτήτης μπορεί να έχει άποψη σχετικά με το αποτέλεσμα της θεραπείας στο ζώο του. Υπάρχουν όμως κλινικά σημεία και συμπτώματα που μόνον ο κτηνίατρός σας είναι σε θέση να εκτιμήσει, είτε με απλή κλινική εξέταση του ζώου σας είτε με εργαστηριακές εξετάσεις αίματος.

Το σίγουρο λοιπόν είναι πως η βελτίωση της ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ εικόνας ενός ζώου μετά τη θεραπεία είναι πολύ καλή ένδειξη. Το ζώο ξαναέβγαλε τρίχωμα, η πιτυρίδα εξαφανίστηκε, οι πληγές έκλεισαν, έβαλε βάρος, η αντοχή του στην άσκηση επανήλθε.

Όμως τι γίνεται με τους νεφρούς του ζώου εκείνου που είχαν αρχικά προσβληθεί? Είναι καλύτερα ή όχι? Αυτό είναι κάτι που μόνον οι εξετάσεις αίματος θα δείξουν. Αυτές οι εξετάσεις πρέπει να γίνονται ΠΡΙΝ, ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ και ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ της θεραπείας.

Κάτι που συχνά παρεξηγούν οι ιδιοκτήτες ζώων που κάνουν θεραπεία για Λεϊσμανίωση είναι πως τα φάρμακα που χορηγούμε θεραπεύουν και τη νεφρική ανεπάρκεια. ΟΧΙ!

Η νεφρική ανεπάρκεια είναι σίγουρα ένα από τα συμπτώματα της νόσου. Το πως ακριβώς προκαλείται είναι ιδιαίτερα πολύπλοκο για να εξηγηθεί σε ένα απλό άρθρο. Σημασία έχει να καταλάβουμε πως η νεφρική ανεπάρκεια έχει διάφορα στάδια . Στο τελικό της στάδιο επέρχεται ο θάνατος του ζώου. Το σε πιο στάδιο βρίσκεται το ζώο σας θα κριθεί από τις εξετάσεις αίματος καθώς και την κλινική εξέταση του κτηνιάτρου. Στα ζώα εκείνα που πάσχουν από νεφρική ανεπάρκεια τη στιγμή διάγνωσης της νόσου θα πρέπει να γίνεται ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΗ αγωγή για τους νεφρούς πριν την έναρξη της αγωγής για τη Λεϊσμανίωση (πολλές φορές και κατά τη διάρκεια ή και μετά τη λήξη της αγωγής).Το φάρμακο κατά της Λεϊσμανίωσης θα σκοτώσει τα παράσιτα και σαν αποτέλεσμα η νεφρική λειτουργία του ζώου θα βελτιωθεί, με την προϋπόθεση πως οι νεφροί δεν είχαν καταστραφεί πριν την έναρξη της αγωγής.

Αν οι νεφροί του ζώου είχαν υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη πριν από την έναρξη της αγωγής, τότε το πιο πιθανό είναι το ζώο να μην επανέλθει στην φυσιολογική του κατάσταση. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως το φάρμακο δεν έδρασε!

Όταν σε ένα ζώο γίνεται διάγνωση Λεϊσμανίωσης, το λογικό είναι να θεωρήσουμε πως η κακή λειτουργία των νεφρών του ζώου οφείλεται στην ασθένεια αυτή. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις όπου η Λεϊσμανίωση εμφανίζεται ταυτόχρονα με άλλες παθήσεις. Κανείς δηλαδή δεν μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα οι νεφροί ενός ζώου να μην λειτουργούν καλά εξαιτίας κάποιας άλλης πάθησης ή απλώς γεραμάτων! Η νεφρική ανεπάρκεια είναι μια κατάσταση που εκδηλώνεται συχνά σε ζώα μεγάλης ηλικίας!

Το τεστ ταχείας διάγνωσης θα εξακολουθεί να βγαίνει ΘΕΤΙΚΟ για αρκετό έως πολύ καιρό μετά το τέλος της αγωγής διότι :

1. χρειάζεται αρκετός καιρός έως ότου να πέσουν τα αντισώματα.

2. αν υπάρχει έστω και μικρός αριθμός παρασίτων μέσα στο ζώο, αυτό θα προκαλεί την παραγωγή αντισωμάτων.

Άρα το να επαναλαμβάνουμε το τεστ ταχείας διάγνωσης στο κτηνιατρείο σύντομα μετά τη λήξη μιας θεραπείας ζώου που ΞΕΡΟΥΜΕ πως είναι θετικό, είναι τελείως περιττό και βάζει τον ιδιοκτήτη σε αδικαιολόγητα έξοδα. Αυτό που πρέπει να γίνεται είναι η εξέταση στο εξειδικευμένο εργαστήριο ( π.χ. Παστέρ)

Ένας σκύλος που τα πήγε καλά με τη θεραπεία και ανάρρωσε, μπορεί να ξαναρρωστήσει διότι:

1. τον ξανατσπίμπησε σκνίπα.

2. η θεραπεία δεν έγινε σωστά.

3. εξακολουθεί να έχει έστω και λίγα παράσιτα μέσα του και έγινε αναζωπύρωση της νόσου.

4. πάσχει και από κάτι άλλο που δεν αφήνει το ανοσοποιητικό του σύστημα να ανακάμψει.

Ο επανέλεγχος είτε του ζώου που ήταν άρρωστο και έγινε καλά, είτε του ζώου που είναι καλά αλλά ζει στη ΜΕΣΟΓΕΙΟ πρέπει να γίνεται κάθε 6 μήνες.

Ο σκύλος του φίλου σας έγινε καλά ενώ ο δικός σας πέθανε, για τον ίδιο ακριβώς λόγο που από δύο ανθρώπους που είχαν AIDS, ο ένας πέθανε και ο άλλος ζει ακόμα. Δηλαδή, ΑΛΛΟ ΤΟ ΖΩΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΣΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ.

Ο τίτλος των αντισωμάτων (το νούμερο που μας δίνει το εξειδικευμένο εργαστήριο) δεν δείχνει απαραίτητα το πόσο σοβαρά νοσεί ένα ζώο. Υπάρχουν ζώα στα οποία ο τίτλος ήταν πολύ υψηλός και όμως δεν είχαν σοβαρά συμπτώματα. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την παρακολούθηση της πτώσης των αντισωμάτων μετά τη θεραπεία.

Η πτώση των αντισωμάτων μετά την αγωγή είναι βραδεία (συνήθως 6-12 μήνες μετά τη λήξη της αγωγής). Είναι καλός δείκτης αλλά ΟΧΙ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟΣ για την επιτυχία της αγωγής. Το ότι πέφτουν τα αντισώματα δηλαδή στον επαναληπτικό έλεγχο είναι πολύ ενθαρρυντικό στοιχείο αλλά όχι καθοριστικό για το αν πέτυχε η θεραπεία ή όχι. Επίσης, το πότε θα πέσουν τα αντισώματα εξαρτάται και από πολλούς άλλους παράγοντες εκτός της θεραπείας. Σε πολλά ζώα στα οποία η θεραπεία έγινε με επιτυχία, ο τίτλος των αντισωμάτων παρέμεινε υψηλός για πολλούς μήνες μετά.

Η αύξηση των αντισωμάτων μετά τη λήξη της αγωγής είναι πάντοτε ανησυχητική και δηλώνει πως θα πρέπει να γίνεται επανεκτίμηση της κατάστασης και επανάληψη της αγωγής είτε με το ίδιο είτε με εναλλακτικό θεραπευτικό σχήμα. Έτσι η ορολογική εξέταση για τον έλεγχο του επιπέδου αντισωμάτων θα πρέπει να γίνεται 1,2,3,6,12,18 και 24 μήνες μετά το τέλος της θεραπείας.

Ο κάθε κτηνίατρος έχει το δικό του πρωτόκολλο ελέγχου και παρακολούθησης του ζώου που υποβάλλεται σε θεραπεία κατά της Λεϊσμανίωσης.

Σε γενικές γραμμές μία πρώτη επίσκεψη θα πρέπει να γίνεται αμέσως μετά τη λήξη της αγωγής ( είτε με milteforan είτε με glucantime). Συνήθως δηλαδή σε 1 μήνα από την έναρξη της θεραπείας. Σε αυτή την επίσκεψη πρέπει να γίνουν αιματολογικές (αιματοκρίτης, αιμοπετάλια κ.α) και βιοχημικές εξετάσεις (νεφροί,συκώτι κ.α). Στην επίσκεψη αυτή θα γίνει συζήτηση και ο κτηνίατρος θα ελέγξει αν η θεραπεία έγινε σωστά και φυσικά ποια είναι η κλινική εικόνα του ζώου.

Η δεύτερη επίσκεψη γίνεται στο δίμηνο από την έναρξη της αγωγής.

Συνήθως στους 3 μήνες, μπορούμε να βγάλουμε τα πρώτα συμπεράσματα σχετικά με την αποτελεσματικότητα της αγωγής ή την ανάγκη επανάληψης ή αλλαγής θεραπευτικού σχήματος.

Κάποια ζώα παρουσιάζουν βελτίωση σε 1 ή 2 μήνες, κάποια άλλα αργότερα (3 ή 4 μήνες). Αυτό εξαρτάται από το ζώο και την αρχική του κατάσταση πριν την έναρξη της θεραπείας. Συνεπώς δεν θα πρέπει να βιαζόμαστε να βγάζουμε συμπεράσματα ούτε για την επιτυχία, ούτε για την αποτυχία της θεραπείας. Ειδικά σε ότι αφορά το Milteforan, το φάρμακο αυτό συνεχίζει να δρα για 3-4 εβδομάδες μετά τη διακοπή της θεραπείας.

Όταν οι τιμές των αντισωμάτων μειώνονται και το ζώο είναι κλινικά καλά, τότε γίνεται επανέλεγχος του ζώου κάθε 6 μήνες για τα επόμενα 2 χρόνια.

Το αν υπάρχουν ανθεκτικά στελέχη του παρασίτου στα φάρμακα που σήμερα κυκλοφορούν είναι ένα ερώτημα. Δεν υπάρχει μέχρι τώρα τέτοια ένδειξη. Συνήθως η αποτυχία της θεραπείας ενός ζώου οφείλεται σε λόγους όπως:

1.Εσφαλμένη διάγνωση. Το ζώο δηλαδή δεν πάσχει από Λεϊσμανίωση αλλά από κάποια άλλη ασθένεια.

2. Ταυτόχρονη ύπαρξη και άλλης ασθένειας που επιπλέκει την εικόνα του ζώου.

3. Η θεραπεία δεν έγινε σωστά.

4.Το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ζώο δεν αντέδρασε όπως περιμέναμε στο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ  φάρμακο. Και αυτό είναι κάτι που δεν νομίζω πως μπορώ να τονίσω αρκετά! Άλλο το ζώο του φίλου σας που πήγε καλά με Glucantime και άλλο το δικό σας που πήγε καλά με Milteforan!

Η εναλλαγή από το ένα φάρμακο στο άλλο μπορεί και σε μερικές περιπτώσεις κρίνεται αναγκαίο να γίνει. Αλλά αυτό θα το αποφασίσει ο κτηνίατρός σας.

Η ΑΛΟΓΙΣΤΗ ΚΑΙ ΑΝΕΥΘΥΝΗ ΧΡΗΣΗ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ ΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΝ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΗ ΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΕΝΟΣ ΠΟΛΥ ΧΡΗΣΙΜΟΥ ΟΠΛΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΛΕΪΣΜΑΝΙΩΣΗΣ

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΖΩΟ ΜΟΥ ΕΓΙΝΕ ΚΑΛΑ, ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΡΡΩΣΤΗΣΕΙ;

Διαβάστε περισσότερα (αριστερό κλικ)

Από την κτηνίατρο Βασιλική Α. Νταβλούρου.

Πριν ξεκινήσω την αναφορά και ανάλυση των φαρμακευτικών σκευασμάτων που μέχρι σήμερα κυκλοφορούν για την αντιμετώπιση της Λεϊσμανίωσης τους σκύλου, θα επαναλάβω πως: η χορήγηση των φαρμάκων δεν οδηγεί πάντοτε στην πλήρη εξαφάνιση του παρασίτου από τον οργανισμό του σκύλου. Η αναζωπύρωση της νόσου είναι πολύ συχνή ακόμα και σε εκείνα τα ζώα στα οποία έχει επιτευχθεί ίαση των κλινικών συμπτωμάτων!

Και σε ακόμα απλούστερη γλώσσα: το ότι το ζώο μετά το τέλος της αγωγής φαίνεται υγιές στα μάτια του ιδιοκτήτη ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩΣ ΕΧΕΙ ΠΛΗΡΩΣ ΑΠΑΛΛΑΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΣΙΤΟ! ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩΣ Η ΣΚΝΙΠΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΤΣΙΜΠΗΣΕΙ!

 Τα γνωστότερα στους περισσότερους αναγνώστες φάρμακα κατά της Λεϊσμανίωσης του σκύλου στην Ευρώπη μέχρι στιγμής είναι:

1. GLUCANTIME (επιστημονική ονομασία δραστικής ουσίας : αντιμονιακή Ν-μεθυλο-γλυκαμίνη )

2.MILTEFORAN (επιστημονική ονομασία δραστικής ουσίας : Μιλτεφοσίνη)

3.ZYLAPOUR (επιστημονική ονομασία δραστικής ουσίας : Αλλοπουρινόλη)

Ο συνδυασμός GLUCANTIME ή MILTEFORAN με ZYLAPOUR θεωρείται προς το παρόν η αποτελεσματικότερη θεραπευτική αγωγή .

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΔΡΑ ΤΟ ΚΑΘΕ ΦΑΡΜΑΚΟ

1.GLUCANTIMΕ: δρα απευθείας στο παράσιτο με μηχανισμό ο οποίος δεν είναι πλήρως κατανοητός, αλλά φαίνεται να σχετίζεται με την αναστολή ενζύμων απαραίτητων για την επιβίωση του παρασίτου.

2.MILTEFORAN: δρα τόσο απευθείας στο παράσιτο εξοντώνοντάς το όσο και στα κύτταρα του σκύλου ενισχύοντας την αμυντική του ικανότητα απέναντι στο παράσιτο (τροποποίηση της χυμικής ανοσίας σε κυτταρική).

3.ZYLAPOUR: αναστέλλει τον πολλαπλασιασμό του παρασίτου. Χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με ένα από τα δύο παραπάνω φάρμακα.

Το Glucantime είναι από τα πρώτα φάρμακα που χρησιμοποιήθηκαν στην θεραπεία της Λεϊσμανίωσης του σκύλου, ενώ το Milteforan είναι πιο πρόσφατο.

Το Glucantime είναι ένα φάρμακο που χορηγείται σε ενέσιμη μορφή. Αυτό από μόνο του αποτελεί ένα μειονέκτημα τόσο διότι η καθημερινή ανάγκη πραγματοποίησης ενέσεων στο ζώο είναι δύσκολη, όσο και λόγω των πιθανών ανεπιθύμητων αντιδράσεων στα σημεία έγχυσης του φαρμάκου.

Αυτόματα, η δυνατότητα χορήγησης του Milteforan από το στόμα λειτουργεί ως πλεονέκτημα.

Μία από τις πιθανές ανεπιθύμητες ενέργειες του Glucantime στον οργανισμό του σκύλου είναι η νεφροτοξικότητα. Το Milteforan, λόγω της καλής ανοχής του από τους νεφρούς καθίσταται ασφαλές για χορήγηση σε ζώα που έχουν ήδη επιβαρυμένη νεφρική λειτουργία.

Το βασικότερο όμως πλεονέκτημα του Milteforan φαίνεται πως είναι ο διπλός τρόπος δράσης του. Πέρα δηλαδή από το ότι δρα απευθείας στο παράσιτο εξοντώνοντάς το, δρα και ως ανοσοενισχυτικό φάρμακο. Ενισχύει δηλαδή τις αμυντικές ικανότητες του ζώου απέναντι στο παράσιτο ενεργοποιώντας τα μακροφάγα κύτταρα του σκύλου και τροποποιώντας την ανοσολογική ανταπόκριση του ζώου από Χυμική σε Κυτταρική.

 Όλα τα παραπάνω είναι πληροφορίες που αναφέρονται στις ερευνητικές εργασίες που έχουν γίνει για τα φάρμακα αυτά και όχι κατάθεση προσωπικής άποψης ή εμπειρίας. 

Η ανταπόκριση ενός ζώου σε οποιοδήποτε φαρμακευτικό σχήμα επιλεγεί για την αντιμετώπιση της Λεϊσμανίωσης εξαρτάται και από πολλούς άλλους παράγοντες πέρα από τις ιδιότητες των φαρμάκων. Ο σπουδαιότερος παράγοντας είναι η κατάσταση της υγείας του ζώου ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ έναρξης της θεραπείας.

Είναι λογικό πως ένα ζώο του οποίου η νεφρική λειτουργία δεν έχει ακόμα επηρεασθεί τη στιγμή που αρχίζει η θεραπεία, θα έχει περισσότερες πιθανότητες να πάει καλά με την αγωγή σε σχέση με ένα ζώο που τη στιγμή έναρξης της αγωγής έχει ήδη κατεστραμμένους νεφρούς!

 Ένα ζώο που ταυτόχρονα με την Λεϊσμανίωση πάσχει και από άλλες ασθένειες (Διροφιλαρίωση, καρκίνος κ.α.), έχει λιγότερες πιθανότητες να ανταποκριθεί καλά στην αγωγή.

Ένα ζώο στο οποίο γίνεται αγωγή αλλά ο ιδιοκτήτης εξακολουθεί να το διατηρεί απροστάτευτο (χωρίς προληπτικά μέτρα) σε χώρο όπου μπορεί να δέχεται καθημερινά τσιμπήματα από σκνίπες, δεν θα έχει την προσδοκώμενη ανταπόκριση στην θεραπεία.

Ένας ιδιοκτήτης ο οποίος ΔΕΝ ακολουθεί την συμβουλή του κτηνιάτρου ως προς την σωστή χορήγηση του φαρμάκου και χορηγεί το φάρμακο μόνον όταν το θυμάται ή υπό τις υποδείξεις φίλων και γνωστών, δεν μπορεί να παραπονεθεί για την αποτυχία της θεραπείας.

Ένας ιδιοκτήτης οποίος έκανε θεραπεία στο ζώο του και πήγε καλά όμως ξαναβλέπει τον κτηνίατρο μετά από 2 χρόνια από την λήξη της αγωγής, ΔΕΝ μπορεί να παραπονεθεί για την αναζωπύρωση της νόσου και να επικαλεσθεί αποτυχία της αγωγής. Λογικό δεν είναι? 

Με όλα αυτά προσπαθώ απλά να εξηγήσω πόσο ανώφελες και ας μου επιτραπεί ο χαρακτηρισμός 'επιπόλαιες' είναι όλες αυτές οι συζητήσεις που ακούω και διαβάζω να γίνονται μεταξύ ιδιοκτητών οι οποίοι συγκρίνουν τα αποτελέσματα των θεραπειών με διάφορα φάρμακα στα ζώα τους, καταθέτοντας τις εμπειρίες τους με πολύ πειστικό τρόπο καθοδηγώντας άλλους ιδιοκτήτες προς λάθος κατεύθυνση.

Όπως όλοι εσείς που έχετε ζώα τα οποία υποβλήθηκαν σε θεραπευτική αγωγή κατά της Λεϊσμανίωσης είστε διαφορετικοί άνθρωποι, έτσι και τα ζώα σας και οι περιπτώσεις τους είναι διαφορετικά. Κανένα περιστατικό Λεϊσμανίωσης ( ή οποιασδήποτε άλλης ασθένειας) δεν είναι ίδιο με κανένα άλλο. ΚΑΘΕ θεραπευτική αγωγή απευθύνεται ΣΕ 1 ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΖΩΟ που έχει τα δικά του συμπτώματα και τις δικές του διαφορετικές εργαστηριακές ανωμαλίες τη στιγμή έναρξης της αγωγής.

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ ΣΧΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΛΕΪΣΜΑΝΙΩΣΗΣ ΣΤΟ ΣΚΥΛΟ.

Διαβάστε περισσότερα (αριστερό κλικ)