Από την Κτηνίατρο Βασιλική Α. Νταβλούρου, BVM, MRCVS, GPCert(ExAP).
Λένε πως....."το έξυπνο πουλί, από τη μύτη πιάνεται"!
......να ήξερε κάτι αυτός που το είπε?
Στην χαρούμενη ιστορία του... "ΙΠΤΑΜΕΝΟΥ" φίλου μας αυτή τη φορά, ίσως η παροιμία και να επαληθεύθηκε........για λίγο ευτυχώς!
Χάρη στην ευαισθησία δύο συμπολιτών μας λοιπόν, ο όμορφος γλάρος μας σώθηκε!
Η περιπέτειά του ξεκίνησε........δεν ξέρουμε ακριβώς πότε, όμως ο φίλος μας βρέθηκε πίσω από το Φάρο, στο λιμάνι της πόλης μας, να προσπαθεί απεγνωσμένα να ελευθερωθεί από τα αγκίστρια που είχαν κυριολεκτικά "καρφωθεί" στο στόμα και το σώμα του.
Οι προσπάθειες των ανθρώπων που έτρεξαν να τον βοηθήσουν όμως ήταν άκαρπες. Τα αγκίστρια είχαν για τα καλά διαπεράσει τόσο το ράμφος όσο και την φτερούγα του ζώου και φαινόταν αδύνατον να τον ελευθερώσουν.
Φαίνεται πως ο φίλος μας "ξεγελάστηκε" για τα καλά από το δόλωμα!
Και πως να μην ξεγελαστεί? Τέτοιο δόλωμα!!!
Σίγουρα από εκεί ψηλά, θα μοιάζει με πραγματικό ψάρι!
Τα αγκίστρια ήταν πολλά και τριπλά! Είχαν καρφωθεί μέσα στο στόμα του, στο στήθος και στην αριστερή φτερούγα του!
Εγκλωβισμένος και ταλαιπωρημένος λοιπόν, ανήμπορος να ξεφύγει, τριγύριζε κοντά στην καφετέρια του Φάρου και παρότι η ανθρώπινη "πονηριά" ήταν αυτή που τον εξαπάτησε.........αυτός εμπιστεύθηκε δύο ανθρώπους που θέλησαν να τον βοηθήσουν!
Χρειάστηκε βέβαια λίγη ώρα για να πεισθεί πως οι δύο σωτήρες του ήθελαν πραγματικά το καλό του!
Οι συμπολίτες μας λοιπόν, έφεραν τον γλάρο στο ιατρείο μας.
Η πρώτη εικόνα ήταν τρομακτική και απογοητευτική.
Η αφαίρεση των αγκιστριών ήταν αδύνατο να γίνει με το ζώο ξύπνιο, αφού ο πόνος του ήταν αφόρητος.
Έτσι και αποφασίσαμε να τον αναισθητοποιήσουμε!..........Αυτό κι αν ήταν εγχείρημα!
Τα καταφέραμε όμως επινοώντας μια αυτοσχέδια μάσκα αναισθησίας από ένα πλαστικό μπουκαλάκι νερού, του χορηγήσαμε οξυγόνο και αναισθητικό και αυτός......κοιμήθηκε! Χρειάστηκε βέβαια να του χορηγήσουμε και ενδοφλέβιο αναισθητικό αφού έπρεπε να αφαιρέσουμε τα αγκίστρια από το στόμα του και η μάσκα μας εμπόδιζε!
Χρειάστηκε επίσης να χρησιμοποιήσουμε διάφορα "πρακτικά" εργαλεία.........πένσες, κόφτες κτλ, κτλ.............αλλά το αποτέλεσμα μετράει και αυτό ήταν πως αφαιρέσαμε όλα τα αγκίστρια με επιτυχία και χωρίς να τραυματίσουμε περαιτέρω τον φιλαράκο μας!!!
Με μεγάλη χαρά είδαμε επίσης στην ακτινογραφία πως ο γλάρος μας δεν είχε υποστεί άλλους τραυματισμούς (κατάγματα κτλ).
Αφαιρέσαμε μέχρι και το τελευταίο κομματάκι μετάλλου από επάνω του και τον μεταφέραμε στο νοσηλευτήριό μας για να αναρρώσει!
..............και ανάρρωσε! Και αμέσως άρχισε να προσπαθεί να πετάξει μέσα στην κλούβα και να βρει τρόπο διαφυγής!
Τον κρατήσαμε μαζί μας όλο το βράδυ και το επόμενο πρωί, αφού ελέγξαμε για μια ακόμα φορά τα τραύματά του και του χορηγήσαμε τα φάρμακά του.................δεν έμενε άλλο από το να τον επιστρέψουμε στον..............ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ του!
.be
.be