ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ ΣΕ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΜΕΝΟ ΖΩΟ.

Πληροφοριακά Στοιχεία
Εμφανίσεις: 101063

Από την κτηνίατρο Βασιλική Α. Νταβλούρου

ΜΗΝ ΧΟΡΗΓΕΙΤΕ ΚΑΝΕΝΟΣ ΕΙΔΟΥΣ ΦΑΡΜΑΚΟ ΚΑΙ ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑ "ΓΙΑΤΡΟΣΟΦΙ" ΣΤΟ ΖΩΟ ΣΑΣ ΠΡΙΝ ΜΙΛΗΣΕΤΕ ΜΕ ΤΟΝ/ΤΗΝ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟ ΣΑΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Οι συμβουλές που θα βρείτε εδώ, αναφέρονται στην αντιμετώπιση των δηλητηριάσεων γενικά και ΟΧΙ ειδικά στις Φόλες.
Πρόκειται για έναν οδηγό πρώτων βοηθειών σε δηλητηριασμένο ζώο, πριν αυτό μεταφερθεί σε κάποιο κτηνιατρείο.

Σε καμία περίπτωση οι οδηγίες αυτές δεν αντικαθιστούν την ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ εξέταση και περίθαλψη του δηλητηριασμένου ζώου από κτηνίατρο.

Η σωτηρία ενός δηλητηριασμένου ζώου είναι συνδυασμός πολλών παραμέτρων:

Το είδος του δηλητηρίου, η τοξικότητά του, η ποσότητα του δηλητηρίου σε σχέση με το σωματικό βάρος του ζώου που το κατανάλωσε, καθώς και η γενικότερη κατάσταση της υγείας του ζώου. Η σπουδαιότερη παράμετρος όμως είναι η ταχύτητα και ο τρόπος αντιμετώπισης της δηλητηρίασης.

Πολλά από τα δηλητηριασμένα ζώα, σίγουρα πεθαίνουν γιατί το δηλητήριο που κατανάλωσαν ήταν πάρα πολύ ισχυρό. Ένας επίσης μεγάλος αριθμός ζώων όμως, πεθαίνει και γιατί ο ιδιοκτήτης ή όποιος τέλος πάντων προσπαθεί να βοηθήσει, το κάνει με ΛΑΘΟΣ τρόπο ακολουθώντας εσφαλμένες τακτικές που είτε έχει ακούσει, είτε έχει διαβάσει στο διαδίκτυο.

Η αντιμετώπιση όλων των περιστατικών δηλητηρίασης (ατυχούς ή εσκεμμένης), βασίζεται στην εξής αρχή:

Η μόνη περίπτωση στην οποία είμαστε 100% σίγουροι για το δηλητήριο που κατανάλωσε το ζώο, είναι όταν το δούμε με τα ίδια μας τα μάτια να το τρώει. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις είναι αδύνατον να το ξέρουμε, εκτός αν γίνει τοξικολογική ανάλυση του εμετού ή των σπλάχνων του νεκρού πια ζώου.


Πιο σωστά, η μόνη περίπτωση στην οποία είμαστε 100% σίγουροι πως το ζώο ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΘΗΚΕ (και δεν του συμβαίνει κάτι άλλο!), είναι όταν γνωρίζουμε πως είτε κατανάλωσε κάτι δηλητηριώδες, είτε εμείς άθελά μας το δηλητηριάσαμε χορηγώντας ή εφαρμόζοντας στο σώμα του κάποιο φάρμακο. Βασική προϋπόθεση είναι να γνωρίζουμε, πως και από τι μπορεί να δηλητηριασθεί ένα ζώο. Πέρα από τα κλασσικά και γνωστά σε όλους μας δηλητήρια, υπάρχει δυστυχώς ένα πλήθος από "τοξικές" βόμβες με τις οποίες......συμβιώνουμε και χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας, χωρίς να το γνωρίζουμε. Πληροφορίες για τις πιο συχνές δηλητηριάσεις των κατοικίδιων ζώων θα βρείτε ΕΔΩ.

Υπάρχει ένα πλήθος παθολογικών καταστάσεων που προσβάλλουν τους μικρούς μας φίλους και οι οποίες "μοιάζουν" πολύ με δηλητηρίαση! Χωρίς αποδεικτικά στοιχεία λοιπόν, είναι αδύνατον ακόμα και ο κτηνίατρος να είναι βέβαιος πως πρόκειται για πραγματική δηλητηρίαση.
Αλήθεια είναι βέβαια, πως κάποια δηλητήρια προκαλούν συγκεκριμένα συμπτώματα. Δυστυχώς όμως αυτά τα δηλητήρια είναι ελάχιστα σε σχέση με τον αριθμό των πιθανών δηλητηρίων που είτε υπάρχουν στη φύση, είτε μπορεί να παρασκευάσει ο άνθρωπος.

Έτσι, η αντιμετώπιση των δηλητηριάσεων βασίζεται κυρίως σε γενικές αρχές υποστηρικτικής αγωγής και αυτές είναι επαρκείς για την πλειοψηφία τέτοιων περιστατικών.



Να θυμάστε: ο κτηνίατρος δεν είναι ούτε "Μάγος", ούτε "Θαυματοποιός", ούτε "Παντογνώστης". Πολύ συχνά, θα χρειαστεί βοήθεια προκειμένου να σώσει το ζώο σας. Αυτή η βοήθεια μπορεί να προέλθει είτε από εσάς, είτε από εξειδικευμένους στις δηλητηριάσεις επιστήμονες του κέντρου δηλητηριάσεων.

ΑΝ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΤΙ ΕΦΑΓΕ Ή ΜΕ ΤΙ ΗΡΘΕ ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΤΟ ΖΩΟ ΣΑΣ,  ΠΕΙΤΕ ΤΟ ΑΜΕΣΩΣ.

Δεν είναι ντροπή να παραδεχθείτε ότι κάνατε λάθος και χορηγήσατε στο ζώο σας κάτι που δεν έπρεπε ή πως η απροσεξία σας έφερε το ζώο σε αυτή την κατάσταση. Ντροπή είναι να ξέρετε τι έχει συμβεί στο ζώο και να μην το λέτε.

Ούτε είναι ντροπή για τον κτηνίατρο να παραδεχθεί πως δεν γνωρίζει τον τρόπο αντιμετώπισης ενός συγκεκριμένου δηλητηρίου ( από τα χιλιάδες που υπάρχουν ) και πως χρειάζεται συμβουλή από το Κέντρο Δηλητηριάσεων.Δεν είναι τυχαία η ύπαρξη αυτής της υπηρεσίας σε κάθε πολιτισμένη χώρα.

Τα μέτρα αντιμετώπισης όλων των δηλητηριάσεων είναι ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ υποστηρικτικά!

Δηλαδή, τα πρώτα λεπτά μιας δηλητηρίασης αυτό που επείγει, είναι η αντιμετώπιση των συμπτωμάτων που έχει εκδηλώσει το ζώο. Το αίτιο, θα αναζητηθεί αφού σταθεροποιηθεί το ζώο και διαφύγει τον άμεσο κίνδυνο .

Το τελευταίο πράγμα που μας ενδιαφέρει μπροστά σε ένα δηλητηριασμένο ζώο που υποφέρει, είναι ...........το δηλητήριο που έφαγε!

Σε καμία περίπτωση δεν εννοώ πως η γνώση του συγκεκριμένου δηλητηρίου που έφαγε ένα ζώο είναι άχρηστη ή περιττή. Σαφώς και όχι, διότι για κάποια δηλητήρια υπάρχουν αντίδοτα. ΙΔΙΩΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΗΣ ΑΠΟ ΟΡΓΑΝΟΦΩΣΦΟΡΙΚΑ ΦΥΤΟΦΑΡΜΑΚΑ,Η ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΤΑΧΕΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΝΤΙΔΟΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ!

Ο πολύ μικρότερος αριθμός διαθέσιμων αντίδοτων όμως σε σχέση με τον τεράστιο αριθμό των πιθανών δηλητηρίων, είναι αρκετός για να υποστηρίξει αυτό ακριβώς που μόλις εξήγησα.

Δυστυχώς, για πολλά από τα δηλητήρια που είτε υπάρχουν στη φύση είτε ο άνθρωπος παρασκευάζει, ΔΕΝ υπάρχουν αντίδοτα. Ποιος ο λόγος λοιπόν, την στιγμή που το ζώο υποφέρει και μπορούμε να το ανακουφίσουμε με έμμεσους υποστηρικτικούς τρόπους,(αν κάνει σπασμούς να το ηρεμίσουμε, αν δυσκολεύεται να αναπνεύσει να του παρέχουμε οξυγόνο, αν καίγεται από υπερθερμία να το δροσίσουμε κτλ) , να σπαταλάμε τον πολύτιμο αυτό χρόνο προσπαθώντας να "μαντέψουμε" το δηλητήριο που έφαγε?
ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ:
Στόχος μας είναι η διάσωση του ζώου με ή χωρίς την ανεύρεση του δηλητηρίου που έφαγε. Γιατί το δηλητήριο μπορεί να το βρεις, αλλά να έχεις χάσει το ζώο.

"TREAT THE PATIENT AND NOT THE POISON!"

Θα μπορούσα να παραθέσω μία μακρά λίστα δηλητηριασμένων ζώων που καταφέραμε να διασώσουμε στο ιατρείο μας χωρίς ποτέ να μάθουμε το ακριβές δηλητήριο που κατανάλωσαν.

Αν υπάρχει χρόνος, αν δηλαδή το ζώο ΔΕΝ βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, τότε επικοινωνήστε ΑΜΕΣΑ με κτηνίατρο!

ΣΕ ΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΗΣ, Η ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΖΩΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ ΚΑΙ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΥ.


 

Μην σας κυριεύει πανικός! Δώστε με ψυχραιμία και ΑΚΡΙΒΕΙΑ τις παρακάτω πληροφορίες:

1.Για τι είδος ζώου πρόκειται? (σκύλος, γάτα κτλ)

2.Γιατί υποψιάζεστε δηλητηρίαση? (Είδατε το ζώο να τρώει κάτι? Δώσατε εσείς κάποιο φάρμακο? Εφαρμόσατε εσείς κάποιο σκεύασμα στο σώμα του? κτλ)

3.Πριν από πόση ώρα έγινε το ατύχημα? ή Πριν από πόση ώρα διαπιστώσατε ότι κάτι συμβαίνει στο ζώο?

4.Πόσο μακρυά βρίσκεστε από το πλησιέστερο κτηνιατρείο? (Έχετε μεταφορικό μέσο?)

5.Υποφέρει το ζώο από κάποια άλλα προβλήματα υγείας? (Πολύ σημαντικό, ιδίως αν στο ζώο χορηγούνται σταθερά κάποια φάρμακα- ΜΗΝ ξεχνάτε να τα αναφέρετε)

6.Έχετε ήδη προσπαθήσει να βοηθήσει το ζώο και πως? ( Πολύ σημαντικό, ιδίως αν έχετε χορηγήσει φάρμακα πρώτης ανάγκης ή έχετε προσπαθήσει να προκαλέσετε εμετό).

*7.Τι κάνει το ζώο τι στιγμή που μιλάτε στον κτηνίατρο? (Τι συμπτώματα έχει εκδηλώσει).

*Αυτό, είναι το πιο σημαντικό από όλα και δεν μπορώ να το τονίσω αρκετά!

Περιγράψτε με ΑΚΡΙΒΕΙΑ και ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ την κατάσταση του ζώου σας.

Να θυμάστε: αυτό που βλέπετε εσείς ΔΕΝ είναι απαραίτητα αυτό που συμβαίνει στο ζώο σας και πολύ συχνά, άλλο αυτό που βλέπετε εσείς και άλλο αυτό που βλέπει και καταλαβαίνει ο ειδικός.

Μην χάνετε πολύτιμο χρόνο εξιστορώντας στον κτηνίατρο τα διαγνωστικά σας ευρήματα και τις γενναίες σας ενέργειες για τη διάσωση του ζώου. 9 στις 10 έχετε κάνει λάθος.

ΠΕΙΤΕ: το ζώο βγάζει σάλια, τρέμει, κάνει σπασμούς, χτυπιέται, έχει πέσει κάτω, άφησε ούρα και διάρροια κτλ.

ΟΧΙ: πήρε φόλα, λιποθύμησε, έπαθε ανακοπή, ..........λύσσαξε κτλ κτλ.

Είναι πολύ εύκολο, ακόμα και για τον πιο έμπειρο και ικανό κτηνίατρο να παρασυρθεί ( ιδίως όταν η περιγραφή της κατάστασης του ζώου γίνεται από το τηλέφωνο) και να οδηγηθεί σε λάθος διάγνωση , με καταστροφικά αποτελέσματα.

Κάτι που για εσάς δεν είναι σημαντικό να αναφερθεί ( πχ. πως το ζώο περπατούσε όλο το μεσημέρι μέσα στη ζέστη ή πως βάλατε μια αμπούλα για τους ψύλλους το πρωί ή πως του δώσατε τα αποφάγια από το χθεσινό γλέντι ή πως κάνετε "ανακαίνιση" στο σπίτι! κτλ) μπορεί να είναι το κλειδί στην απάντηση του τι συνέβη στο ζώο.

Μην μπλοκάρετε την σκέψη σας με την ιδέα πως το ζώο έφαγε φόλα. Πείτε οτιδήποτε μπορεί να βοηθήσει τον κτηνίατρο. 

ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΔΕΝ ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΔΗΛΗΤΗΡΙΩΔΕΣ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ!

(διαβάστε μία λίστα πιθανών δηλητηρίων που ίσως να μην γνωρίζατε, ΕΔΩ. )

Το ζώο ΔΕΝ μπορεί να μιλήσει για να μας πει τι του συνέβη. Βασίζεται στον εκπρόσωπό του, τον ιδιοκτήτη του, να μεταφέρει τις πληροφορίες στον κτηνίατρο. Σωτήρας του δεν είναι ο καλός κτηνίατρος, αλλά ο υπεύθυνος ιδιοκτήτης του.

Το ιδανικό θα ήταν σε κάθε επείγον περιστατικό να επεμβαίνει κτηνίατρος. Αυτό όμως, για πολλούς λόγους είναι συχνά ανέφικτο. Λάθος είναι να θεωρείτε πως με τις συμβουλές κάποιων φίλων ή με τις γνώσεις που αποκτήσατε διαβάζοντας κάποιο άρθρο μπορείτε να αντιμετωπίσετε ένα περιστατικό δηλητηρίασης, λάθος όμως είναι και να περιπλανείστε στους δρόμους της πόλης με το δηλητηριασμένο ζώο σας στο αυτοκίνητο, προς αναζήτηση κτηνιάτρου θεωρώντας δεδομένο πως αυτός/αυτή θα είναι .....εκεί, γιατί συνήθως είναι!

Αυτές λοιπόν είναι κάποιες από τις ενέργειες που μπορείτε να κάνετε, ενώ παράλληλα προσπαθείτε να επικοινωνήσετε με κάποιον κτηνίατρο:

1.ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΕΜΕΤΟΥ. ΠΡΟΣΟΧΗ! μπορεί να σώσει αλλά και να σκοτώσει το ζώο!!!!!!!

Η πρόκληση εμετού είναι μια ενέργεια που γίνεται για να απομακρύνουμε από το στομάχι του ζώου το δηλητήριο που κατανάλωσε Ή που υποψιαζόμαστε ότι κατανάλωσε και έτσι να διακόψουμε περαιτέρω απορρόφηση του δηλητηρίου από το σώμα του ζώου. Το να κάνει το ζώο εμετό ΔΕΝ σημαίνει απαραίτητα πως "ΣΩΘΗΚΕ". Αυτό θεωρώ πως είναι το πιο σημαντικό μήνυμα που θα ήθελα να περάσω μέσα από αυτό το άρθρο.

Πολλοί ιδιοκτήτες πιστεύουν πως αν το ζώο κάνει εμετό το δηλητήριο που κατανάλωσε, τότε σώθηκε και δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτε άλλο.

Η πρόκληση εμετού έχει σκοπό την απομάκρυνση του δηλητηρίου ΠΡΙΝ αυτό πεφθεί και απορροφηθεί από τον οργανισμό του ζώου. Όσο ακόμα βρίσκεται στο στομάχι του ζώου δηλαδή!

Ακόμα κι αν έχετε καταφέρει να προκαλέσετε εμετό στο σπίτι, συχνά είναι απαραίτητο να γίνει πλύση στομάχου στο ζώο. Αυτό γιατί κάποια δηλητήρια λόγω της πυκνότητάς τους μπορεί να παραμείνουν για πολλές ώρες μέσα στον πεπτικό σωλήνα του ζώου και τα υπολείμματά τους να εξακολουθούν να κάνουν κακό. Την πλύση στομάχου μπορεί να πραγματοποιήσει ΜΟΝΟΝ ο κτηνίατρος, αν κρίνει πως είναι απαραίτητο.


Η πρόκληση εμετού ΔΕΝ είναι ειδική θεραπεία. Είναι μια λογική ενέργεια που αποσκοπεί στην απομάκρυνση από το σώμα του ζώου του ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ δηλητηρίου αυτό κατανάλωσε.


Το ζώο αυτό είχε καταπιεί αντιβιοτικά και κορτιζονούχα χάπια. Η έγκαιρη πρόκληση εμετού είχε σαν αποτέλεσμα την πλήρη απομάκρυνση των φαρμάκων από το στομάχι του.

 

Το ζώο αυτό είχε φάει ταμπλέτες ποντικοφάρμακου. Ο ιδιοκτήτης είδε το ζώο την στιγμή που το έτρωγε. Η έγκαιρη πρόκληση εμετού είχε σαν αποτέλεσμα τον αποβολή του δηλητηρίου από το στομάχι του ζώου. Στη συνέχεια χορηγήθηκε βιταμίνη Κ για αρκετές ημέρες.

Ίσως η πιο σημαντική συμβουλή και οδηγία!
Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου η πρόκληση εμετού σε ένα δηλητηριασμένο ζώο όχι μόνο δεν βοηθάει, αλλά μπορεί να το σκοτώσει:
1.Όταν το ζώο έχει ήδη αρχίσει να κάνει σπασμούς.
2.Όταν το ζώο έχει χάσει τις αισθήσεις του και βρίσκεται σε κωματώδη κατάσταση.
Και στις 2 παραπάνω περιπτώσεις, ο εμετός θα οδηγήσει το ζώο στο θάνατο, λόγω της εισρόφησης του εμετού ( εισόδου του στον πνεύμονα ) , αφού το ζώο έχει χάσει το αντανακλαστικό της κατάποσης.
3.Όταν το ζώο ήδη κάνει εμετό από μόνο του. Κίνδυνος πρόκλησης εισρόφησης αλλά και σοβαρής αφυδάτωσης!

Ένα από τα συχνότερα συμπτώματα σχεδόν όλων των δηλητηριάσεων είναι ο εμετός. Θα διαπιστώσετε διαβάζοντας τις ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΕΩΝ, πως σχεδόν όλα τα δηλητήρια προκαλούν εμετό λόγω του ερεθισμού που προκαλούν στο στομάχι του ζώου. Δεν υπάρχει λόγος λοιπόν χορήγησης εμετικών σε ένα δηλητηριασμένο ζώο που ήδη κάνει εμετό.


4.Όταν το ζώο, εξ'αιτίας του δηλητηρίου κάνει σοβαρή δύσπνοια.
5.Όταν το ζώο έχει καταναλώσει καυστικές ουσίες (ισχυρά οξέα, παράγωγα πετρελαίου κτλ ) ή στερεά και αιχμηρά αντικείμενα (μπαταρίες,τριμμένα γυαλιά ).
6.Όταν πρόκειται για κουνέλια, πτηνά, τρωκτικά.


"ΜΗΝ ΠΡΟΚΑΛΕΙΤΕ ΕΜΕΤΟ ΣΕ ΖΩΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΣΠΑΣΜΟΥΣ Ή ΈΧΕΙ ΧΑΣΕΙ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΚΩΜΑ". ΤΟ ΠΝΙΓΕΤΕ!

 

α. ΕΙΔΑΤΕ ΤΟ ΖΩΟ ΣΑΣ ΝΑ ΚΑΤΑΠΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΥΠΟΠΤΟ:

ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΣΕ ΑΙΧΜΗΡΑ/ΣΤΕΡΕΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ!!!!!

Είδατε το ζώο σας να τρώει ποντικοφάρμακο, ύποπτα λουκάνικα στο δρόμο, αποφάγια, σκουπίδια. Η σωστή ενέργεια είναι όντως η πρόκληση εμετού.

β.ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΟ ΖΩΟ ΣΑΣ ΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΖΑΛΙΣΜΕΝΟ, ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΕΝΟ, ΝΑ ΤΟΥ ΤΡΕΧΟΥΝ ΣΑΛΙΑ:

το πιο πιθανό είναι πως έχει καταναλώσει κάποιο δηλητήριο. Και εδώ η σωστή ενέργεια είναι η πρόκληση εμετού.

Προκαλείτε εμετό έγκαιρα! Μέσα σε 2 ώρες το πολύ από την δηλητηρίαση. Ανάλογα με το δηλητήριο που κατανάλωσε το ζώο και την ταχύτητα κίνησής του μέσα στον πεπτικό σωλήνα, η πρόκληση εμετού μπορεί να έχει νόημα ακόμα και 4 ώρες μετά την κατανάλωσή του, αλλά αυτό θα το αποφασίσει ο κτηνίατρός σας.

ΚΡΑΤΑΤΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΖΩΟΥ ΧΑΜΗΛΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΣΡΟΦΗΣΕΙ ΤΟΝ ΕΜΕΤΟ ΤΟΥ.

ΜΗΝ ΕΡΧΕΣΤΕ ΣΕ ΑΜΕΣΗ  ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΜΕΤΟ ΤΟΥ ΖΩΟΥ!



 

Ξεχάστε τα μαγικά μαντζούνια με λάδια, ξύδια, αλατόνερα, οξυζενέ κτλ. Δεν χρειάζεται να αδειάσετε τον τσελεμεντέ πάνω στο ζώο σας για να προκαλέσετε εμετό.

Σε καμία περίπτωση δεν ισχυρίζομαι πως αυτά τα "πρακτικά" μέτρα δεν αποδίδουν. Όμως αν χορηγηθούν με λάθος τρόπο, τότε είναι σίγουρο πως μπορούν να σκοτώσουν το ζώο . Πέρα από τον υψηλό κίνδυνο πρόκλησης εισρόφησης, κάποιες από τις ουσίες αυτές ( πχ αλάτι ) μπορούν από μόνες τους να προκαλέσουν τοξίκωση.

Υπάρχει σίγουρος και ασφαλής τρόπος πρόκλησης εμετού και αυτός είναι η ένεση απομορφίνης. Η απομορφίνη (κτηνιατρικό σκεύασμα - FILTALON ), πωλείται σε όλα τα κτηνιατρικά φαρμακεία/κτηνιατρεία, είναι μια ουσία η οποία όταν χορηγηθεί στο ζώο προκαλεί ελεγχόμενο και αυτοπεριοριζόμενο εμετό μέσα σε 10 λεπτά το πολύ.

Το φάρμακο αυτό διατίθεται σε ενέσιμη μορφή και περιέχεται σε αμπούλα καφέ. Είναι πολύ σημαντικό να προστατεύεται από το φως και γι'αυτό συστήνεται η διατήρησή του σε κουτί. Καλό είναι να έχετε ένα κουτί με τα φάρμακα πρώτης ανάγκης και αυτό να φυλάσσεται σε ασφαλές σημείο, ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙΑ!!!!!!!!!!


Η χορήγηση της ΑΠΟΜΟΡΦΙΝΗΣ μπορεί να γίνει με υποδόρια ( κάτω από το δέρμα ) ή ενδομυϊκή ένεση( στο πόδι- μπούτι του ζώου).

Η δοσολογία διαφέρει από ζώο σε ζώο και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να χορηγείται χωρίς την συμβουλή κτηνιάτρου. Πέρα από την εμετική της δράση, η Απομορφίνη μπορεί να έχει και ηρεμιστική/κατασταλτική δράση. Αν το ζώο μετά την χορήγησή της δείχνει ιδιαίτερα κουρασμένο ή πέσει σε λήθαργο, τότε θα πρέπει να επέμβει κτηνίατρος για να χορηγήσει ειδικό αντίδοτο.

ΥΠΟΔΟΡΙΑ ΕΝΕΣΗ ( ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΡΜΑ ).

Ευγενική χορηγία, Δρ.Φόρεστ!

α.τρόπος       β.τρόπος

ΕΝΔΟΜΥΪΚΗ ΕΝΕΣΗ.

Ευγενική χορηγία Δρ.Φόρεστ!

ΠΡΟΣΟΧΗ!!!!!!! Κατά την ενδομυϊκή ένεση είναι εύκολο η βελόνα της σύριγγας να εισέλθει σε αγγείο και έτσι το φάρμακο να χορηγηθεί ενδοφλέβια. Πράγμα ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ! Γι'αυτό, πριν χορηγηθεί το φάρμακο είναι απαραίτητο να γίνεται "αναρρόφηση" προκειμένου να βεβαιωθούμε ότι η βελόνα είναι μέσα σε μυϊκή μάζα και ΟΧΙ αγγείο.

Το καλύτερο είναι να ζητήσετε από τον κτηνίατρό σας να υπολογίσει προκαταβολικά την απαιτούμενη δόση για το ζώο σας και να σας δείξει πως να χορηγήσετε το φάρμακο σωστά σε περίπτωση ανάγκης.

Το φάρμακο αυτό καλό είναι να αποφεύγεται στις γάτες, αλλά αν είναι απόλυτη ανάγκη, τότε μπορεί να χορηγηθεί σε δοσολογία που θα σας συμβουλεύσει ο κτηνίατρός σας.

Για όσους διαφωνούν σχετικά με την χορήγηση ενέσεων από τον ιδιοκτήτη ή προβάλλουν το επιχείρημα της επικινδυνότητας και δυσκολίας, τους διαβεβαιώ πως είναι τραγικά πιο δύσκολο να ανοίξεις το στόμα ενός σκύλου που έχει δηλητηριασθεί ή μιας γάτας και να βάλεις τα χέρια σου μέσα σπρώχνοντας λαδόξυδα και οξυζενέ. Όπως επίσης θεωρώ πως είναι πολύ πιο δύσκολο να κουβαλάει κανείς μαζί του στις διακοπές λάδια, ξύδια και αλάτια, από το να έχει ένα κουτάκι με φάρμακα πρώτης ανάγκης.

Εναλλακτική λύση της ενέσιμης απομορφίνης αποτελεί το πόσιμο σιρόπι IPECAVOM 1000mg/15ml, το οποίο χορηγείται από το στόμα και μπορεί επίσης να προκαλέσει εμετό αλλά πιο αργά σε σχέση με την απομορφίνη.Και πάλι για την δοσολογία συμβουλευθείτε τον κτηνίατρό σας.

 

2.ΖΩΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΡΧΙΣΕΙ ΗΔΗ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΣΠΑΣΜΟΥΣ.

Να θυμάστε: Δεν είναι μόνον οι δηλητηριάσεις που μπορεί να προκαλέσουν στο ζώο σπασμούς! Υπάρχει ένα πλήθος παθολογικών καταστάσεων που έχουν το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα! (θερμοπληξία, επιληψία, εκλαμψία, ηπατική εγκεφαλοπάθεια κτλ).

Σε αυτό το ζώο πρέπει να χορηγηθεί ηρεμιστικό για να σταματήσουν οι σπασμοί. Αυτό είναι κάτι που ΔΕΝ μπορείτε να κάνετε εσείς. Εκτός αν για ειδικούς λόγους ( επιληπτικά ζώα κτλ ) έχετε στην κατοχή σας το ηρεμιστικό που απαιτείται. Αυτό που μπορείτε και πρέπει να κάνετε εσείς είναι να ΔΡΟΣΙΣΕΤΕ , το ζώο που "χτυπιέται". Ζώα που κάνουν σπασμούς είτε λόγω δηλητηρίασης, είτε λόγω επιληψίας, είτε λόγω θερμοπληξίας , είτε λόγω εκλαμψίας, ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ! κυριολεκτικά και μεταφορικά. Όταν ένα τέτοιο ζώο φθάσει στο ιατρείο, η θερμοκρασία σώματος είναι τουλάχιστον 41-42 βαθμούς κελσίου. Αν όταν φθάσει στο ιατρείο είναι παγωμένο, τότε είτε είναι νεκρό είτε είναι πολύ κοντά στο θάνατο.

Στην περίπτωση της δηλητηρίασης, επιληψίας, εκλαμψίας ( και όποιας άλλης κατάστασης προκαλεί σπασμούς ) το αποτέλεσμα είναι ένα και το αυτό: ΘΕΡΜΟΠΛΗΞΙΑ! Ενώ στην περίπτωση της αμιγούς θερμοπληξίας, οι σπασμοί είναι το αποτέλεσμα και όχι το αίτιο. Αυτά όμως είναι λεπτομέρειες που δεν αφορούν τον ιδιοκτήτη. Εσάς σας ενδιαφέρει να ξέρετε τι να κάνετε στην περίπτωση που το ζώο σας έχει αρχίσει να κάνει σπασμούς .

Να λοιπόν τι πρέπει να κάνετε:

Δροσίστε το ζώο: Καλύψτε το σώμα του με βρεγμένες πετσέτες με κρύο νερό. Τοποθετήστε και κρατείστε παγοκύστεις κάτω από τις μασχάλες και ανάμεσα στα πίσω πόδια.


ΜΗΝ ΚΑΤΑΒΡΕΧΕΤΕ ΤΟ ΖΩΟ ΜΕ ΛΑΣΤΙΧΟ . ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΟΒΑΡΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΠΡΟΚΛΗΣΗΣ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΥ ΥΠΟΘΕΡΜΙΑΣ!

ΜΗΝ ΤΑΞΙΔΕΥΕΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ΣΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΜΕ ΕΝΑ ΖΩΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΣΠΑΣΜΟΥΣ.

 

3.ΖΩΟ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΚΩΜΑ.

Κρατείστε το κεφάλι του ζώου χαμηλότερα από το υπόλοιπο σώμα ώστε να μην εισροφήσει τον εμετό του και μεταφέρετέ το στο πλησιέστερο κτηνιατρείο το συντομότερο δυνατό!

4.ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΝΤΙΔΟΤΟΥ.

Τα αντίδοτα χορηγούνται ΟΤΑΝ απαιτείται και φυσικά όταν είναι .............διαθέσιμα!

Δεν υπάρχουν για όλα τα δηλητήρια αντίδοτα. Δεν είναι βέβαιο πως το συγκεκριμένο αντίδοτο που απαιτείται για την περίπτωση του ζώου σας είναι διαθέσιμο στα φαρμακεία/κτηνιατρεία ανά πάσα ώρα και στιγμή!

Από τα διαθέσιμα αντίδοτα, αυτά που μπορεί ένας ιδιοκτήτης να έχει είναι:

1.ΑΤΡΟΠΙΝΗ: αντίδοτο σε δηλητηριάσεις από οργανοφωσφορικά/καρβαμιδικά εντομοκτόνα (φυτοφάρμακα), αλλά και καρδιοτονωτικό όταν διαπιστωθεί ΒΡΑΔΥΚΑΡΔΙΑ!(κάτι που μόνον ο κτηνίατρος μπορεί να διαπιστώσει!!!)


2.ΒΙΤΑΜΙΝΗ Κ( ανθρώπινο σκεύασμα - ΚΟΝΑΚΙΟΝ): αντίδοτο σε δηλητηριάσεις από ποντικοφάρμακα


Την ανεύρεση του δηλητηρίου και του αντιδότου, είναι καλύτερο να την αναλαμβάνει ο ειδικός. Εκτός, επαναλαμβάνω, αν ο ιδιοκτήτης γνωρίζει τι έφαγε το ζώο του και ΟΦΕΙΛΕΙ να το πει!
Μην χάνετε πολύτιμο χρόνο χορηγώντας στο ζώο αντίδοτα για το υποτιθέμενο δηλητήριο που εσείς συμπεράνατε πως το ζώο έφαγε.

Η ατροπίνη είναι αντίδοτο μιας πολύ συγκεκριμένης κατηγορίας δηλητηρίων και αν χορηγηθεί χωρίς λόγο, μπορεί να προκαλέσει σοβαρές παρενέργειες. Οι περισσότεροι χορηγούν μια αμπούλα ατροπίνης νομίζοντας ότι έτσι σώζουν το ζώο.Υπάρχουν περιστατικά δηλητηρίασης από φυτοφάρμακα, που λόγω των νευρολογικών προβλημάτων που το δηλητήριο δημιουργεί, η χορήγηση ατροπίνης απαιτείται να συνεχιστεί για αρκετές ημέρες μετά την αρχική θεραπεία.

Η χορήγηση μιας αμπούλας ατροπίνης σε ένα σκύλο 30 κιλών που έχει δηλητηριασθεί από φυτοφάρμακο, δεν πρόκειται να κάνει απολύτως τίποτα ως προς την αναστολή της δράσης του δηλητηρίου. Αντιθέτως, μία μικρή ποσότητα ατροπίνης είναι αρκετή για να προκαλέσει στο ζώο που δεν έχει φάει φόλα φυτοφαρμάκου μια επικίνδυνη ΤΑΧΥΚΑΡΔΙΑ!

ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΕΝΝΟΩ ΠΩΣ Η ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΤΡΟΠΙΝΗΣ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΥΠΟΨΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΗ ΑΠΟ ΕΝΤΟΜΟΚΤΟΝΑ/ ΦΥΤΟΦΑΡΜΑΚΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Ή ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΤΗ. ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ, ΟΣΟ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΧΟΡΗΓΗΘΕΙ Η ΑΤΡΟΠΙΝΗ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ, ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΠΙΘΑΝΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΧΘΟΥΝ ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ. ΑΠΛΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΕΝΑΣ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΠΩΣ ΤΟ ΖΩΟ ΤΟΥ ΕΧΕΙ ΟΝΤΩΣ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΘΕΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΤΕΤΟΙΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΠΩΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Η ΑΤΡΟΠΙΝΗ. ΕΝΑΣ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΣ ΟΜΩΣ, ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΓΡΗΓΟΡΟ ΤΕΣΤ ΑΤΡΟΠΙΝΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΡΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΠΑΛΜΟΥΣ ΤΟΥ ΖΩΟΥ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΑΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Ή ΟΧΙ Η ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΗΣ.

 

Το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να ζητήσετε από τον κτηνίατρό σας να υπολογίσει προκαταβολικά την απαιτούμενη δόση για το ζώο σας και να σας δείξει πως να χορηγήσετε το φάρμακο σε περίπτωση ανάγκης.


 

5.ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΡΜΑ.
Αν υποψιάζεστε ότι το ζώο δηλητηριάσθηκε από κάποιο χημικό σκεύασμα που εφαρμόσθηκε στο σώμα του, πλύνετε το ζώο το συντομότερο δυνατό και απομακρύνετε κάθε ίχνος του σκευάσματος αυτού από πάνω του.


Αν το σκεύασμα που χρησιμοποιήσατε ήταν σε μορφή σκόνης, αφαιρέστε το με την βοήθεια "ηλεκτρικής σκούπας" πριν πλύνετε το ζώο!

ΦΟΡΑΤΕ ΠΑΝΤΟΤΕ ΓΑΝΤΙΑ!!!!!!

Η παραπάνω οδηγία αφορά περιστατικά ατυχούς δηλητηρίασης όπου ο ιδιοκτήτης αντιλαμβάνεται έγκαιρα πως εφάρμοσε λάθος προϊόν στο δέρμα του ζώου του.

Σε καμία περίπτωση μην επιχειρήσετε να πλύνετε ένα ζώο που ήδη κάνει επιληπτικούς σπασμούς!

Για το πλύσιμο του ζώου μπορείτε να χρησιμοποιήσετε οποιοδήποτε σαμπουάν ή ακόμα και υγρό πιάτων!

Αν στο σώμα του ζώου εφαρμόσθηκε πετρέλαιο ή παράγωγά του, η διάλυσή του με ένα απλό σαμπουάν θα είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Σε αυτή την περίπτωση συστήνεται η επάλειψη του ζώου με φυτικό λάδι (προκειμένου να διαλυθεί το πετρέλαιο ) και στη συνέχει η πλύση του με υγρό πιάτων.

 

6.ΠΛΥΣΗ ΣΤΟΜΑΧΟΥ

Αυτή μπορεί να είναι απαραίτητη ακόμα και μετά από την πρόκληση εμετού. Είναι μια επέμβαση που ΜΟΝΟΝ ο κτηνίατρος μπορεί να αναλάβει. Για να γίνει η πλύση στομάχου το ζώο θα πρέπει να διασωληνωθεί και να αναισθητοποιηθεί.

Στην περίπτωση που ο αναισθητικός κίνδυνος είναι υψηλός ή το ζώο έχει καταναλώσει ουσίες που μπορεί να προκαλέσουν διάβρωση στον πεπτικό σωλήνα, η πλύση στομάχου απαγορεύεται.

Είναι εγκληματική ενέργεια να προσπαθήσετε να κάνετε πλύση στομάχου στο ζώο χρησιμοποιώντας λάστιχα ποτίσματος ή οτιδήποτε άλλο σας προτείνουν οι διάφοροι "πλανόδιοι γιατροί".

7.ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΕΝΕΡΓΟΥ ΑΝΘΡΑΚΑ

Ο ενεργός άνθρακας, έχει την μοναδική ιδιότητα να προσροφά και να δεσμεύει επιβλαβείς τοξικές ουσίες από τον γαστρεντερικό σωλήνα και να εμποδίζει έτσι την περαιτέρω απορρόφηση από το έντερο του δηλητηρίου που κατανάλωσε το ζώο. Διατίθεται σε υγρή (προτιμώμενη ) και στερεά μορφή.


Η αποτελεσματικότητά του ποικίλλει ανάλογα με το είδος του δηλητηρίου που έχει καταναλωθεί, αλλά σε γενικές γραμμές η χορήγησή του είναι ένα πολύ καλό και συχνά απαραίτητο ( εκτός από τις περιπτώσεις που αντενδείκνυται ) μέτρο στην αντιμετώπιση των δηλητηριάσεων.

Ο ενεργός άνθρακας ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΔΟΤΟ! κανενός δηλητηρίου.

Είναι μια ουσία που χρησιμοποιείται για την απορρόφηση/δέσμευση και την έμμεση έτσι αποδυνάμωση του δηλητηρίου που κατανάλωσε το ζώο. Καλό είναι να περιλαμβάνεται στα φάρμακα πρώτων βοηθειών, αλλά να χορηγείται ΜΟΝΟΝ ΚΑΤΟΠΙΝ ΣΥΜΒΟΥΛΗΣ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΥ!

α.Όταν το ζώο έχει καταναλώσει ουσίες ή αντικείμενα που έχουν προκαλέσει διάβρωση του πεπτικού σωλήνα ( πχ τριμμένα γυαλιά )

β.Όταν το ζώο εξακολουθεί να κάνει εμετό! ( κίνδυνος εισρόφησης!)

γ.Όταν το ζώο έχει καταναλώσει καυστικές ουσίες.

Σε κάθε περίπτωση συμβουλευθείτε τον κτηνίατρό σας τόσο για την χορήγηση ενεργού άνθρακα όσο και για την απαιτούμενη δοσολογία.

Ο καλύτερος και ασφαλέστερος τρόπος είναι η ανάμειξή του με τροφή και χορήγηση στο ζώο αφού αυτό έχει ανακτήσει ΠΛΗΡΩΣ τις αισθήσεις του. Συνήθως, όταν ένα ζώο συνέλθει από ένα περιστατικό δηλητηρίασης, αυτό που εντυπωσιάζει είναι η μεγάλη όρεξή του για φαγητό. Αυτό οφείλεται συνήθως στην υπογλυκαιμία που έχει προκληθεί στον οργανισμό του ζώου τόσο από τους παρατεταμένους σπασμούς όσο και από την γενικότερη ταλαιπωρία του σώματός του. Άλλες φορές, αν ο κτηνίατρος έχει χορηγήσει κάποιο ηρεμιστικό προκειμένου να ελεγχθούν οι επιληπτικες κρίσεις ( πχ. Διαζεπάμη ) , τότε η όρεξη του ζώου για φαγητό οφείλεται σε αυτό το ηρεμιστικό. Συνήθης τακτική λοιπόν είναι να εκμεταλλευόμαστε αυτή τη βουλιμική διάθεση του ζώου αμέσως μετά από ένα περιστατικό δηλητηρίασης , προκειμένου να του χορηγήσουμε τον ενεργό άνθρακα.Συχνά η χορήγηση ενεργού άνθρακα συστήνεται για αρκετές ώρες έως και ημέρες μετά την δηλητηρίαση, αφού η συνεχής παρουσία του στον πεπτικό σωλήνα του ζώου, εξασφαλίζει την δέσμευση και απομάκρυνση από το αίμα υπολλειμάτων δηλητηρίου.

ΜΗΝ επιχειρείτε την χορήγηση ενεργού άνθρακα αν το ζώο ΔΕΝ έχει ανακτήσει πλήρως τις αισθήσεις του!!! Αν το ζώο βρίσκεται σε κώμα, τότε ο μόνος τρόπος χορήγησής του είναι μέσω στομαχικού σωλήνα κατά την πλύση στομάχου που ΜΟΝΟΝ ο κτηνίατρος μπορεί να αναλάβει!

8.ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΚΑΘΑΡΚΤΙΚΩΝ

Η χορήγηση καθαρκτικών συστήνεται σε αρκετές περιπτώσεις δηλητηριάσεων, προκειμένου να επιταχυνθεί η απομάκρυνση του δηλητηρίου και των υπολλειμάτων του από το σώμα του ζώου. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επιχειρηθεί η χορήγησή τους χωρίς την συμβουλή κτηνιάτρου. Αν το ζώο έχει υποστεί σοβαρή αφυδάτωση και ηλεκτρολυτικές διαταραχές, η πρόκληση διάρροιας μέσω των καθαρκτικών θα επιδεινώσει την κατάστασή του.

 

9.ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ.

Πάρτε μαζί σας τη ΣΑΚΟΥΛΑ Ή ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΟΥ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟΥ που κατανάλωσε το ζώο σας (αν υπάρχει φυσικά) ή το οποιοδήποτε σκεύασμα χορηγήσατε/εφαρμόσατε στο ζώο σας.


10.ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΨΙΑ ΕΜΕΤΟΥ.

Πολλοί προσπαθούν να μαζέψουν ΔΕΙΓΜΑ από τον εμετό του ζώου για να το μεταφέρουν στον κτηνίατρο. Επικίνδυνο εγχείρημα. Μην ξεχνάτε πως κάποια από τα δηλητήρια που τοποθετούνται στις    φόλες είναι ΙΣΧΥΡΟΤΑΤΑ και ικανά να σκοτώσουν όχι μόνο το ζώο που τα κατανάλωσε αλλά και αυτόν που έρχεται σε επαφή με τον εμετό ή τις εκκρίσεις αυτού του ζώου.

Αν όμως θέλετε να αποδείξετε πως το ζώο σας δηλητηριάσθηκε, τότε η περισυλλογή δείγματος από τον εμετό είναι απαραίτητη. Φορέστε γάντια για να συλλέξετε το δείγμα και αμέσως μετά τοποθετήστε το σε πλαστική σακούλα και συντηρείστε το στην κατάψυξη.

11.ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΖΩΟΥ ΣΕ ΚΤΗΝΙΑΤΡΕΙΟ.

Μην ταξιδεύετε μόνοι σας μέσα στο αυτοκίνητο με το δηλητηριασμένο ζώο. Ζητήστε από ένα δεύτερο άτομο να σας συνοδεύσει. Όχι μόνον για την δική σας ασφάλεια, αλλά και για του ζώου. Ζητήστε από  το άτομο που σας συνοδεύει, να κρατάει το κεφάλι του ζώου χαμηλότερα από το υπόλοιπο σώμα του. Αυτό, διότι αν το ζώο καθ'οδόν κάνει εμετό, να αποφευχθεί η εισρόφησή του.

Ίσως η πιο σωστή και υπεύθυνη συμβουλή για την αντιμετώπιση ενός περιστατικού δηλητηρίασης θα ήταν, να μεταφέρετε το ζώο σας ΑΜΕΣΑ στο πλησιέστερο κτηνιατρείο. Η άμεση παρέμβαση κτηνιάτρου και εξειδικευμένου προσωπικού αυξάνει τις πιθανότητες επιβίωσης ενός δηλητηριασμένου ζώου.

Η πραγματικότητα στη χώρα μας όμως είναι τέτοια, που για πολλούς λόγους αυτό είναι τις περισσότερες φορές σχεδόν αδύνατο.

Ένας σημαντικός λόγος είναι πως δυστυχώς δεν υπάρχουν σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας νοσοκομεία ζώων 24ωρης λειτουργίας. Το γιατί είναι πολύ απλό. Το κόστος συντήρησης αυτών των νοσοκομείων είναι πολύ υψηλό και ένα μεγάλο μέρος του καλύπτεται από το κόστος περίθαλψης των ασθενών ζώων. Στις περισσότερες πόλεις της χώρας μας τα ιατρεία μικρών ζώων λειτουργούν και συντηρούνται από έναν και στις καλύτερες των περιπτώσεων δύο κτηνιάτρους, οι οποίοι παρέχουν υπηρεσίες δημόσιου νοσοκομείου. Είναι πολύ συχνά τα παράπονα των ιδιοκτητών μικρών ζώων που έχασαν το ζώο τους γιατί δεν μπορούσαν να βρουν κτηνίατρο σε ώρες μη λειτουργίας των ιατρείων. Δικαίως παραπονούνται, αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά. Αυτή του κτηνιάτρου που καλείται να εργασθεί σε 24ωρη βάση, 7 ημέρες την εβδομάδα και 365 ημέρες το χρόνο. Δύσκολο θέμα και πολύπλοκο για να το αναλύσει κανείς σε μια παράγραφο. Ακόμα πιο δύσκολο να βρει ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Δίκιο έχει ο ιδιοκτήτης που αγανακτά με τον κτηνίατρο που κλείνει το κινητό του, δίκιο και ο κτηνίατρος στην ευσυνειδησία του οποίου γίνεται κατάχρηση.

Άλλες φορές πάλι, το ατύχημα της δηλητηρίασης μπορεί να συμβεί σε μέρος που βρίσκεται πολύ μακρυά από το πλησιέστερο κτηνιατρείο και η άμεση μεταφορά του ζώου να είναι δύσκολη.

Εκ των πραγμάτων λοιπόν, είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ απαραίτητο ο ιδιοκτήτης ενός κατοικιδίου να γνωρίζει πως να παρέχει με ασφάλεια τις πρώτες βοήθειες στο δηλητηριασμένο ζώο του.

 

ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ:

Ακόμα και αν καταφέρατε να κάνετε όλα τα παραπάνω μόνοι σας ( και μπράβο σας!!!), είναι απόλυτη ανάγκη το ζώο να εξετασθεί από κτηνίατρο. Όποιο κι αν ήταν το δηλητήριο που κατανάλωσε το ζώο σας, μπορεί να προκαλέσει καθυστερημένες αλλά σοβαρές παρενέργειες ( νεφρική ανεπάρκεια, ηπατοτοξικότητα, νευρολογικά προβλήματα, αναπνευστικά προβλήματα κτλ.). Ο κτηνίατρός σας μπορεί να κάνει κάποιες επιπλέον ενέργειες ( χορήγηση ορού, οξυγόνου, πλύση στομάχου κτλ ) που θα βοηθήσουν το ζώο σας.

Ένα ζώο που δηλητηριάσθηκε είναι απαραίτητο να παρακολουθείται στενά για 24 ώρες μετά την δηλητηρίαση.

 

Υπάρχουν περιπτώσεις δηλητηριάσεων, ιδίως από φυτοφάρμακα, όπου τα κατάλοιπά τους στον οργανισμό μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα (παράλυση κτλ ) για πολλές ημέρες μετά.

 

Μην χάνετε πολύτιμο χρόνο ακολουθώντας τις συμβουλές του κάθε "ειδήμονα" που προσπαθεί εκείνη τη στιγμή του πανικού να σας πείσει για τις ειδικές γνώσεις του πάνω στις δηλητηριάσεις, ισχυριζόμενος πως..........."έχει σώσει αυτός ζώα από φόλες.........."

Ιδέα δεν έχει για το πως δρουν τα δηλητήρια. Αν "έτυχε" κάποτε να σώθηκε ένα ζώο στα χέρια του ήταν γιατί πολύ απλά το ζώο είτε δεν πήρε μεγάλη ποσότητα δηλητηρίου, είτε γιατί την "ξέρασε" από μόνο του, είτε γιατί πολύ απλά, το ζώο δεν ήταν καν δηλητηριασμένο.

Το χειρότερο απ'όλα, κι αυτό είναι κατάθεση εμπειρίας και μαρτυρίας, είναι πως όταν πια έχει σκοτώσει το άμοιρο το ζώο με τα λαδόξυδα, το λάστιχο ποτίσματος στον πνεύμονα  και διάφορα άλλα, τότε γενναία συμβουλεύει :"μάλλον πρέπει να φωνάξεις κτηνίατρο".

Και φυσικά, όταν το ζώο καταλήξει στα χέρια του κτηνιάτρου, ήταν επειδή πολύ απλά ο κτηνίατρος "Δεν ήξερε " πως να το σώσει.

Η εισρόφηση , ο τραυματισμός, το πνευμονικό οίδημα που προκάλεσε με τις ανοησίες που έκανε, δεν μετρούν .

Αυτή είναι η φρίκη της καθημερινότητας του Έλληνα κτηνιάτρου και είναι ικανή να προκαλέσει αποστροφή προς το επάγγελμα και στον πιο αφοσιωμένο του είδους μας! Συνταγές για αλατόνερα, λαδόξυδα, γάλατα, οξυζενέ. Τεχνικές με λάστιχα ποτίσματος, ενέσεις καφέ, λευκές, κόκκινες, που πολύ αμφιβάλλω αν κανείς γνωρίζει τι ακριβώς περιέχουν ή πότε πρέπει να χρησιμοποιούνται, και πολλά άλλα μαγικά «μαντζούνια», είναι μερικά από τα στοιχεία που έχω συλλέξει όλα τα χρόνια της επικοινωνίας μου με ιδιοκτήτες ζώων.

Και για τους πιο δύσπιστους, αυτή ήταν  η εικόνα ενός δηλητηριασμένου "κατά την εκτίμηση του ιδιοκτήτη" ζώου, που υπέφερε στα χέρια του συμβουλίου τις γειτονιάς επί 4 ώρες πριν μεταφερθεί στο ιατρείο (και δεν ήταν ότι δεν μπορούσαν να βρουν κτηνίατρο! Επρόκειτο για καθημερινή και ώρες λειτουργίας όλων των κτηνιατρείων!!!). Στο ζώο είχαν χορηγηθεί διάφορα "μαντζούνια" όπως επίσης είχε τοποθετηθεί λάστιχο ποτίσματος στο"λαρύγγι" ( μάλλον οισοφάγο εννοούσαν ) προκειμένου να κάνει εμετό. Το ζώο κατέληξε από την τραγική αιμορραγία που προκλήθηκε στους πνεύμονές του!



 

 


(το πρόσωπο του ζώου έχει αποκοπεί για λόγους απορρήτου)



ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ:

"Η ΦΟΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ -ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΑΝΤΑ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ"

***Αν ένα ζώο είναι κακόκεφο, ανόρεκτο και αναιμικό ΑΛΛΑ δεν κάνει σπασμούς, ΔΕΝ σημαίνει πως αποκλείεται να έχει δηλητηριασθεί!


 


Αυτά είναι 2 λίτρα ελεύθερου αίματος που αφαιρέθηκαν από το θώρακα ενός ζώου που δηλητηριάσθηκε από ποντικοφάρμακο. Το ζώο σώθηκε χάρη στην έγκαιρη επέμβασή μας και την μετάγγιση αίματος.


***Αν ένα ζώο στέκεται με ανοιχτό το στόμα και του τρέχουν σάλια, ΔΕΝ σημαίνει απαραίτητα πως έχει δηλητηριασθεί. Τώρα πια υπάρχουν και άλλοι κίνδυνοι που πρέπει κανείς να έχει υπ'όψιν του!!!!

Αν έχετε κάνει τα εμβόλια της λύσσας στο ζώο σας, ΔΕΝ θα πρέπει να ανησυχείτε. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, φοβάμαι πως ούτε και ο κτηνίατρος θα μπορούσε να σας βοηθήσει...............

 


Στην περίπτωση των ατυχών δηλητηριάσεων, αυτό είναι αρκετά εφικτό. Προστατεύστε το ζώο σας από πιθανά οικιακά δηλητήρια και προπάντων ΜΗΝ χορηγείτε/εφαρμόζετε χημικά σκευάσματα στα ζώα σας χωρίς την συμβουλή κτηνιάτρου.

Διαβάζετε προσεκτικά τις ετικέτες των φαρμάκων και τις οδηγίες χρήσεως.



Στην περίπτωση των εσκεμμένων δηλητηριάσεων...................οι μόνες συμβουλές που θεωρώ εφικτό να ακολουθηθούν είναι οι εξής:

 

1.Μην προκαλείτε! Περπατάτε τους σκύλους σας ΠΑΝΤΑ με λουρί.
2.Μαζεύετε τα κόπρανά τους από τους δρόμους και τα πάρκα. Όπως είναι άδικο να μην μπορούμε εμείς να χαρούμε τις βόλτες με τους σκύλους μας, έτσι είναι άδικο να μην σεβόμαστε και την επιλογή ή αδυναμία, όσων δεν μπορούν να συμβιώσουν με τους τετράποδους φίλους μας.
Σκεφθείτε τι είναι πιο "αηδιαστικό".
Αυτό?

ή ...............................Αυτό!


3.Μην επαναπαύεστε στις διαβεβαιώσεις κάποιων αυτοαποκαλούμενων εκπαιδευτών σκύλων που σας υπόσχονται πως μπορούν να μάθουν το σκύλο σας να μην "τρώει από κάτω" ή ακόμα πιο εξειδικευμένα μπορούν να μάθουν το σκύλο σας την "άρνηση" φόλας έναντι αξιοσέβαστου ποσού. Απευθυνθείτε σε επώνυμους και αποδεδειγμένα γνώστες της εκπαίδευσης σκύλων για το συγκεκριμένο ζήτημα.
4. Έχετε τα μάτια σας ανοιχτά όταν περπατάτε με τα ζώα σας και ιδίως όταν μπαίνετε σε θαμνώδεις περιοχές.
5. ΜΗΝ αφήνετε το ζώο σας να περιπλανείται ελεύθερο στη γειτονιά.
6. Προσεύχεστε τακτικά για την υγεία και ευζωία του κατοικιδίου σας και ευχαριστείτε για την καλοτυχία που το κατοικίδιό σας δεν έχει πέσει .......ακόμα θύμα δηλητηρίασης από φόλα.



Η νομοθεσία προστατεύει τόσο αυτούς που δεν έχουν κατοικίδια και ενοχλούνται από αυτά όσο και τα ίδια τα κατοικίδια. Αν λοιπόν χάσατε το ζώο σας από αποδεδειγμένα εσκεμμένη δηλητηρίαση υπάρχει κάτι που μπορείτε να κάνετε και αυτό είναι να απευθυνθείτε στις αρμόδιες αρχές! Το ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τον "γείτονα" είναι απαράδεκτη και καθόλου πολιτισμένη τακτική!


 

Τέλος,θα ήθελα να κάνω μια ιδιαίτερη αναφορά στο Ελληνικό Κέντρο Δηλητηριάσεων και τους επιστήμονες ( Ιατρούς,Φαρμακοποιούς και Νοσηλευτές ) που το υποστηρίζουν. Τους ανθρώπους αυτούς που εργάζονται ασταμάτητα επί 24ώρου βάσεως, οφείλουμε να σεβόμαστε και να ευχαριστούμε. Η βοήθεια που προσφέρουν σε όλους εμάς είναι ανεκτίμητη και γι'αυτό ακριβώς το λόγο πρέπει να αναγνωρίζουμε το ρόλο τους και να καταλαβαίνουμε τις δυσκολίες και το φόρτο εργασίας που καλούνται να φέρουν εις πέρας. Σε ότι αφορά τις δηλητηριάσεις ζώων, οι άνθρωποι του Ελληνικού Κέντρου Δηλητηριάσεων είναι πάντοτε πρόθυμοι να προσφέρουν τις πολύτιμες και ειδικές γνώσεις τους τις οποίες μπορεί να αξιοποιήσει προς όφελος του ζώου, ΜΟΝΟΝ ο κτηνίατρος.

Μην χάνετε πολύτιμο χρόνο καλώντας το κέντρο δηλητηριάσεων. Αυτό είναι κάτι θα κάνει ο κτηνίατρός σας αν το θεωρήσει απαραίτητο.

Δεν είναι δουλειά του ιδιοκτήτη να καλεί το Κέντρο Δηλητηριάσεων, διότι δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τι συμβαίνει στο ζώο του, τι δηλητήριο κατανάλωσε ή να περιγράψει σωστά τα συμπτώματα . Πολύ περισσότερο, ο ιδιοκτήτης δεν είναι σε θέση να βοηθήσει το ζώο μη έχοντας ειδικές γνώσεις ή να εκτελέσει τις οδηγίες που θα του δοθούν από το κέντρο. Αυτή είναι δουλειά του κτηνιάτρου. Ο ρόλος του ιδιοκτήτη είναι να μεταφέρει έγκαιρα το ζώο του στον κτηνίατρο και να τον βοηθήσει δίνοντάς του όσο το δυνατό περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το δηλητήριο που κατανάλωσε το ζώο του αν φυσικά το γνωρίζει.


 


 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΙΣ "ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΕΩΝ", ΕΔΩ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΠΡΩΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ, ΕΔΩ

 

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ:

1.Veterinary Emergency and Critical Care manual : Karol A . Mattews.

2.BSAVA Manual of Canine and Feline Emergency and critical care.

3.Handbook of Poisoning in Dogs and Cats: Alexander Campbell and Michael Chapman

4.www.petpoisonhelpline.com

 




 



 

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

FaLang translation system by Faboba